Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

İNSANİYİM

İnsan doğdum insan dendi,
Yolum insanlık yoludur,
Bütün bedeller ödendi,
İnsani Hakkın kuludur.

Yarınlar çocukların, hala bilmeyen var mı,
Dünya tüm insanların, yoksa sizlere dar mı,
Kirlettiniz bırakın, dünyamız temiz kalsın,
Yapılanlara bakın, zarar mı yoksa kâr mı,

Duysun benim sesimi, dünyanın çocukları,

Kendimi başkasının, yerine koyabilsem,
Dertlerini anlayıp, empati yapabilsem,
Verdiğim sözlerimin, ardında durabilsem,

Fıtratın ön gördüğü, bir insan olacağım,
Nefretten uzaklaşıp, sevgiyle dolacağım,

Binin hespa bavımın,………….Getirin babamın atını,
Sıvar bıkın huçımın,……………Bindirin siz bacımı,
Zava lavı apımın,………………Damat amca çocuğu,
Bı hır bı davetı me……………..Düğünümüz hayırlı olsun.

Bıjın hala hala hı,………………Hala hala söyleyin,

Bilmiyorum belkide, bu gördüğüm son bahar,
Dışım kutuplardayken, içerimde volkan var,
Güneş ne ısıtıyor, ne de aydınlatıyor,
İlkbaharlar değişmiş, tüm baharlar sonbahar,

Ben sevmeyi bilirim, sevilmektir eksiğim,

Asil varken vekilin,
Ateşi varken külün,
Toplumu toplum yapan,
Varlığıdır tekilin.

Yer kitap, gök kitap, Kuran kitap,
Zerreden kürreye her şey kitap,
Kitaplar kullara eyler hitap,
Aczini fark etmeyen ey nadan,
Bütün bunlara sensin muhatap,
Çevir yüzünü oku bakayım,

Ben sana gül dedim, sense ağlattın,
Yüreğimi sundum, közde dağlattın,
Ölmeden öldürdün, kara bağlattın,

Bana yaptığının, adıdır zulüm,
Zulmün acı acı, tadıdır ölüm.

Ellerimde kelepçe,
Yapışkan bant ağzımda,
Üstümüze geliyor,
Buldozerler ve kepçe,
Savunma mı o da ne,
Fayda vermez dilekçe,

Ayrılığı çekmeyenler, ne anlasın ayrılıktan,
Ölümün ikizi gibi, belli olur gayrılıktan,

Ah ayrılık vah ayrılık, ettin sen beni perişan,
Umudum da tükenirse, senden kalmaz bende nişan,