Senden habersiz
Adını verdiğim semtlerine doğuyor güneş
İstanbul'un.
Oysa ben senden çok uzakta
Güneşsiz bir güne uyanıyorum.
Uyuyabildiğim gecelerin sabahında.
Şimdi benim bir şeyler yemem gerek
Biraz daha büyümem.
Hadi sen git şimdi
Ben toplarım masayı.
Benim bir kaç kez daha terkedilmem gerek.
Yoksa büyümüyor yalnızlığım.
Şimdi, gidişimin son hazırlıkları…
Ramak kaldı belki mutluluğa
Kim bilebilir.
Uykusuz gözlerle çıktığım bu yol
Bu değirmen taşı…
Yol boyunca öğüteceğim kendimi.
Suçluysan sen.
Suçluyuz hepimiz…
Ve geçsin istiyoruz adımız mahkeme tutanağında.
Sorgusuz, sualsiz.
Nasıl davranıyorlarsa sana
Bize de öyle davransınlar dışarıda
Sustuğumuz gecelerde,
Söylediğimiz şarkı sendin.
O yüzden;
Sessizlik kokar bütün notalar,
Ayrılığa dair yazılmış bütün ezgilerde.
Hangi dilde söyleniyor olursa olsun.
Su üşür mü,
Buz mavisine döndüğünde ırmaklar?
Canın acıdı mı diye sorulur mu sonbaharda,
Sevgilisi rüzgarın nefesiyle
yere düşen yapraklara?
Ve sormuş mudur Tanrı meleklerine,
Tavsiye üzerine alınmış bir ilaç gibi,
yaşıyorum hayatı.
Reçetesiz ve kontrolsüz.
İyi gelip gelmediğini bilmiyorum
Ama
Nefes alabildiğime seviniyorum bazen.
Sabaha karşı
Soğuk bir kış gecesinde
Olurda
Bir tren yanaşırsa limana,
Kimse inmezse içinden
Sen koş, yetiş ona
Vazgeçmek...
Ne anlamsız direniş! içinden geçenleri duymazdan gelmeye çalışarak, acizce! , acemice! bir başkaldırış.
İçimdeki gemiler su alırken nasıl vazgeçebilirim ki su'dan 'Senden'.
Bana ait olmasa da kokun, yüzün, ellerin, saçların.
Dualarıma engel değil hiç kimse, olamazda!
Yanındayken çalabiliyorsam hayattan üç-beş dakika.
Yazdıklarımın hepsi sahte
Bir an evvel bitsin bu işkence diye
Olurda okursan yazdıklarımı
Yazdıklarımdan değil de
Yazamadıklarımdan tanımalısın sen beni
Çünkü kelimeler yetmez anlatmaya.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!