Alabora oldum bir çok defa
Güvenli sandığım nice koyda.
Şimdi sen süt liman.
Ben savrulmakta
ordan oraya.
Alışkındır o kimsesizliğe,
Kaldı ki bir başına kalmışlığı da vardır yalnızlığın.
Oysa ki sen...
Yeri geldiğinde kendinle konuşacaksın,
Dev aynasında kalabalıklığının.
Kayboluyor hayalinin buğusu
Gelmeyişini seyrettiğim camlarda.
Son nefesimi veriyormuş gibi hissediyorum
Sana benzeyen birinin köşeyi döndüğü anlarda.
Kelimeleri küstürdün sen giderken,
Şimdi bir araya getirmeye zorlanıyorum.
Bir başkasına
'Seni seviyorum'
derken..
Mesela çaya atılmış bir küp şekerim ben şimdi
Karıştırıyorsun eriyeyim diye
yüreğinde...
Karışıyorum, eriyorum birazda.
Yok olmaya yüz tutuyorum hatta.
Kaskatı kesilmiş bir parçam kalıyor
Nereye gidiyorsun böyle?
Hani özgürlük, hani barış?
Kalmadı mı içinde hiç umut.
İnancını mı yitirdin yoksa sende
Bir militanın sol cebinde
Ya da bir askerin el yazması künyesinde.
Öldüğümü haber veriyorlar,
Üzerinde yabancı bir dile ait bir şeyler yazan sarı saman bir zarfla.
Soruyorum kendime ben öldüysem oralarda,
Yasımı tutan var mıdır?
Bir kaç eski fotoğrafla...
Kalkma o sandalyeden,
Biraz daha otur doktor.
Bir fincan daha ortak ol yaşadıklarıma
Ki acılarım yeni demleniyor
Ruhum ocakta.
Bekle biraz daha.
Kapısına kilit vurduğumda
O gösterişli sarayımın.
Yenilgiyi kabul ettim sandılar.
Ben elbet kazanırım bu savaşı.
Yeter ki,
Gürültüden rahatsız olmasın prensesim.
Sanırım,
Yazdıkça yaşlanıyor acılarım.
Ve ölüm Allah’ın emri.
Vardır elbet
Acılarında eceli.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!