ben şehirde doğdum
yaşlı bir şehirliyim
hiç köyüm olmadı
adını söyleyip
sonrada benim
köyüm diyebileceğim
binip gidiyorum şimdi
uykuma binip rüyalarıma
kapayacağım gözlerimi
duyamayacak kulaklarım
hiç yaşamamış gibi
orda nekedar koşsamda
gençlik
yaşanırken hatırlanmıyan
sorularla dolu bulmaca
yetişilmeyen ve yetmeyen zaman
gençlik
çiçeklerin koparılıp
bir şeyler sarıyor yaşlı bedenimi
ayaklarımda ayazın kar soğuğu var
başımda sanki yeni bir aşk ateşi
gönüldeki küller rüzgarla savruluyor
kalan son közden yeniden dumanlar
sarıyor bir yerlerimi aklımı beynimi
çocukken ağlıyoruz
alamadığımız bir çift ayakkabıya
yere düşen bir külah dondurmaya
patlayan balonumuza
ağlaya ağlaya büyüyoruz
yokluğumuza
ben eylülüm
sarı bir yaprak
zor olan o dalda
hak ettiğin kadar kalmak
yeşilin son tonunda
yaşanan bir aşk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!