Silinir Adın Şiiri - Sami Demirkol

İstemem ne övgü, ne de medh ü senâ;
Çoktan beri bozuldu nas’ta bu mîzân.
Sınıfta kaldı insanlık, durum fenâ;
Kayboldu ahlâk, bitti terbiye, îzan.

Bak, Hakk’a uymayan çaba gider boşa;
Gölgesi düşmez hiç kimsenin kapına.
Tükenip gidiyoruz hep koşa koşa;
Can verir ümidin, çırpına çırpına.

Ne bahar, ne rüzgâr okşamaz tenini;
Talebin olmaz dünyaya, sarı saça.
Hep rahat edersin bilirsen yerini;
Aldanma yalandan gülen yüze, kaşa.

Geceye inat, sen yürü karanlıkta;
Dünyanın elemi, acısı dökülsün.
Dosta giden yolda, gel durma ırakta;
Biter günler, zamanın çarkı sökülsün.

Yarın, hayaline varamazsın belki;
Musallaya gelmezden silinir adın.
Biter nefes, ömür… Yaşamadın sanki.
Artık ne sesin duyulur, ne feryadın.

– Samimî