Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Şu dakka itibarıyla
Karanlıkta hızlıca soyunan ağaçlar
Birbirinden uzağa düşen ölgün mesaide hüzzam
Haddi aşkın sarı zaman dilimi
Siyaha silme bulaşan
Geleceğe bakan pencerelerin ucunda zor

Kimbilir
Hangi yitik geminin yolcusuyuz böyle baharlar ve kışlar
Böyle ne kadar kavuşsak
Yine de bir okadar hasrette
Sılaya dönsek
Bir o kadar her dönüşümüz gene de gurbet

Bulutlar
Uzak gemilerin fener arayan sarhoşları derdinde dün
Fitil fitil dinmesiz yağacak yağmurların davetini
Geri çevirmemeye yeminli
Dün..Nasıl düşmüşüm
Nasıl şaşmışım..

Yuvasından çıkınca su
Ne ettiğini nerden bilsin...?
...fikri bulutlarda dalgın hayalci
Şehrin büyük caddelerinde saksafon çalan
Sokak çalgıcıları ve rüzgar
Takvimlerden kara gün sayfaları koparan ustura avaza

Şurdan burdan insanım diyen herkes
Uçmasına gerek yok...
Basit bir gülüşün peşinden giderek de içten
Uçmasına gerek yok büyük işler çevireceği aptallığına
Cumbo yayınlarına akın akın
Kalabalıkları kaçırmamak için...

Nesi kaldıydıysa tiryakiliğinden
Sora sora gidilmez yollardan gecmişte konmuş
oyukta,tümsekte, duldalarda, yaşta yağmurda, lal ile narin
Bazı bazı dertli çığlıklara değişmis bir tutam gülümserliğini
Yapraklarında bahar kurulayıp kurutan solo seranat
Kimi zaman ayak bağcıklı sözüne sağlam, kimi zaman vaktine yürüdükce,

Solu sagi ortasi ucu hepsi herseye düzen abidesiyle
Akceli islerin ve otoriter güclerin güzide gözde kozmo molozu
Her hali her yikim mahiyetine tirtetik
Amadeden gubidik
ve kesilmis kurdelesi yuro-amerikan sahanesi dükkandan hazirkalipvaziyet
Cehepe…?

Acilimdan bunaga bosalan kapsüllük zirzivana
Demem o ki yamuktan paldirküldürlendirilen yantiryüntür
Bölgesel ve küresel Bop kelepcecisi Pekaka
Parkali markali dipcikli tüfekli dagdan daga gezer tozarken
Ekmek mi dedi…?
Agaliga mi sövdü…?

Kaygan kaypak kostak haydut haram
Siyaset sanat ilim bilim fen teknik doctor hemseri hemsire özenir bezenirse
Kahpeligin züppeligin hinligin hainligin ismi mülayim ve iyimserde kalir
Ondan öte kat be kat
Misline misli
Üstüne üstlük

Bir yer gider
Bir yer kalir
Kurumus otlar daglarinda giden kalan ayni yolun yolcusuyla
Kuslar kanatlanir turna diye keklikleserek dertli kaval cala söyleye kafessiz
Coban ateslerinin küllerinde lakinden bir iz gibi inis yokus bahar güz
Ekinlikte irgatlikta