Hergün kansız devrimler yaptım
Kanını içime akıttım
Taşlaşmış fikirlere çarptım
Taşlaşanları kıramadım
Hergün bir destan yazdım
Hepten yok olsan ne yapardım bilmem ama
Varlığındaki yokluğun beni çok acıtıyor
Çok çok kolay ulaşabilecekken sana
Varlığımdaki güçsüzlük seni çok götürüyor
Uzağa benden çok uzağa
Gözlerin hâlâ yollardaysa,
Aklın ise orada,
Durma,
Rayların üzerine koy başını ve uyu…
Kulağın seste olsun.
Böyle öğrenirsin belki zamanında uyumayı,
Ikın insanoğlu ıkın
Doğaya boyun eğme sakın
Ikın insanoğlu ıkın
Aman gelişmekten geri durma sakın
Sanki ölümsüzlüğe erişeceksin
Bulduğun her yeni buluşla
İlham perim kocaya kaçtı
Beni mutluluğumla boynuzladı
Eski günlerden bana
Sadece kara kara yazılar bıraktı
Beyaz sayfalarımı aldı götürdü
Pembe düşlere emanet etti beni
Sen yanımdayken güneş soğuk gelir
Saçlarının ışığında
Yolarımızda karlar erir
Her adımımızda
Ağaçlar saçlarını kıskanır
Hiç boş bir kağıda boş boş baktın mı
Dolu halini düşleyerek
Hiç boş duvarda kapı aradın mı
Kurtulmayı bekleyerek
Hiç metal bir peteğe sarıldın mı
Isınmayı isteyerek
İnsanın hiçbir beklentisi olmamalı hayattan,
Kimseden hiçbir şey ummamalı…
İyi şeyler olacaksa kendiliğinden olmalı,
İnsan sadece yaşamak için amaçlar belirlemeli,
O amaçlar için elinden geleni yapmalı,
Ama gerisini takmamalı,
İlham denizine olta attım
Belki ilham perisi yakalarım diye
Oltanın ucuna seni yem yaptım
Çünkü sana dairdi tüm yazdıklarım
Alkolü bir türlü tıpta kullanamadım
Dört duvar tuğladan saklanan hayallerim
Kumdan kalelerde korunan ümitlerim var
Üşüdükçe korunur hayallerim
Ağladıkça saklanır ümitlerim
Ve deniz suyu yemiş kalelerim
Kenetlenir birbirine her zerresi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!