Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Ben bu geceleri anlayamadım...
Hüznün rengi siyah mı?
Hüznü taşıdığı için mi bu yaptırdıkları?
Gündüz nasıl geçerse geçsin,
İstersen kahkahalara boğul,
Havalara uç mutluluktan,

Bana sorular sorma sakın...
Bir anlam arama sözlerimde...
Yanında olmak istiyorsam...
Sana bakmak istiyorsam uzun uzun...
Ellerini tutmak istiyorsam...
Vardır bir nedeni...

Yüzüne her baktığımda,
Ne hissettiğimi bile bilmiyorum artık...
Seni,
Toprağa gömülmüş sevdalar kadar çok sevmiştim.
Kesin olan tek şeyse,
Bu sevda bu zamana ait değildi...

Sus…
Sus şimdi…
Korktuğumuz başımıza geldi…
Haydi yutkun şimdi tüm acılarını,
Yürek,doldu taştı da,
Dile geldi…

Gözlerime bakıyorsun...
Anlamsız...
Sözlerinde adım geçiyor...
Anlamsız...
Boynunu büküyorsun...
İç geçiriyorsun...

Bu zamanda genç olmak…
Her geçen gün uzaklaşıyorum sanki yarınlardan…
Kurulan hayaller bile azalıyor adeta…
Ki hayaller bile,uzaklaşıyor biraz daha…
Gerçek olma ihtimali azalıyor geçen her dakika…
Elini tutuyorum sevdiğimin…

Zamanı geldi galiba...
Senden sonra,
Yerine koyabileceğim bir sevdaya,
Kapılarını açacağım yüreğimin,
Gecelerimi adayacağım belki ona...
Tüm yaralarımı sardım yüreğimde senden kalan,

Dün,seni gördüm sonunda…
Yanında,bir başkasıyla…
Uzun zaman olmuştu,
Yerimi dolduran hiç kimse yoktu…
Şimdi,koca bir boşluk dolmuş sanki…
Dün,seni gördüm sonunda…

Seni uzaktan seyretmek zor geliyor artık bana…
Bir zamanlar yanıbaşımken sen…
Şimdi mesafeleri arttırmak aramızdaki…
Kaçmak…Saklanmak…
Zor geliyor artık bana…
Bazen takılıp kalıyorum sana…

Gün değil,ay değil,
Belki de yıl oldu,
Güneşin doğuşunu görmeyeli…
Bıraksalar uyanmayacağız sanki,
Hani…
Rüyalar bari kabus olmasa…