Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Aynı ortamda…
Aynı sohbetlerde…
Paylarına düşen zamanda…
Bir kadın…
Bir erkek…
Kalabalıklarda avunmak isteyen adam…

Aynı şehrin içinde...
İki insan...
Arada ayrılık...
Ayrılık sonrası mesafeler...
Ayrılık sonrası umursanmayan yollar...
Susan telefonlar...

Kaderinin bir parçasıydım sadece…
Belki de kıyısında köşesinde…
Herhangi bir yolunun varış noktasıydım sadece…
Belki de bir tesadüften ibarettim sende…
Her ne olursa olsun…
Var oldum sende…

Her tesadüfün bir anlamı var mı gerçekten?
Yoksa,anlam yüklemek istediğimiz için mi bu düşünceler? ...
Bir bit yeniği arıyorum sende…
Yoksa,sana aşık mı oluyorum ne? ...

Hayatıma aniden giren bir çok insan varken,

Hayrola kalbim? ...
Hayrola? ...
Neden bu zamansız acı çekişin,
Neden bu zamansız ağrıyışın,
Neden? ...
Ben unuttum onu,

Hayat,sürprizleri sever…
Ben değil…
Hayat bana hep sürpriz yapar…
Ben değil…

Ne sen benden öteydin,
Ne ben senden...
Yaratan'ın yarattığı,
İki kulduk sade...
Ne ötesine geçebilirdik,
Ne de gerisine...

Ben,ilk kez aşık olmadım…
İlk kez aşık olup da sevdim…
Ben,ilk kez aşık olunmadım…
İlk kez aşık olunduğuma değdim…
Ben,ilk kez tutmadım bir eli,
İlk kez tutup da bir daha bırakmak istemedim…

Yorgun bir masalın hiç bitmeyen örgüsü,
Bir yerinden tutturulmuş,
Bölünmüş bir şehrin türküsü...
İnsana tok bir şehirdi belki de,
Kimisi kaybolmuştu içinde,
Kimisi ise sığamamıştı o koca şehre...

Gözlerinin içi solmuş...
Yaşamak mı sana ağır geldi?
Hayatı mı yitirdin içindeki,
Hayat mı yitirdi seni,
O çok sevdiğin hani...
Hani hep bırakmayacak sandığın seni? ...