Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Değişen birşeyler var aramızda...
Sana her yaklaşışımda beni ateşlere batıran...
Çağırıyorlar beni uzak şehirlerden...
Mesafeler artmalı hemen aramızda...
Gitmem gerek...
Kaçmam gerek...

Biliyorum…
Zaten ait olamazdın buralara…
Bir anda bu kadar çok sevilemezdi bir insan…
Bu kadar sıcak bakamazdı o en güzel karalar…
Biliyorum…
Zaten ait olmazdın buralara…

Her şey seni görünce değişiyordu gözümde...
Köşeden dönüşün...
Ya da...
Kapıdan usulca girişin...
Kim bilir nelerden yakınıyordum o ana dek...
Kim bilir neler geçiyordu aklımdan...

Anne! ...
Kalemimi sakla! ...
Ama sakın atma! ...
Anne! ...
Defterlerimi topla,
Tek bir kağıt bile bırakma! ...

Dilimde sözümde yasakladımsa seni,
Birikir kalırsın her gün bir şiir gibi.
Adını anmıyorsam bu bahar geceleri,
Gelir senin saatin,gecenin bir vakti...
Yasak tanımıyor bu geceler,
Derdimi anlamıyor...

Seni,
Anlayabileceğin kadar sevmeli…
Benim kadar sevmiyorsun,deme bana…
Sevebildiğin kadar sevsem,
Seni seviyorum,bile diyemem…
Benim kadar özlemiyorsun,deme bana…

Biliyorum...
Çok hatalıyım...
Haketmediğin acılar yaşattım sana,
Beklemedin benden,
Sana ihanet ettim...
Ama inan ki,

Tüm pencere kapıları açık evimin...
Ağustosun ortaları...
Uzanıyorum yatağıma,
Seni düşünüyorum gözlerim gökyüzünün mavilerinde...
Beyaz bir güvercin dans ediyor sanki rüzgarlarla,
Gülümsüyorum...

Dünya dönüyormuş...
Dönsün bakalım...
Akrep ile yelkovan,
Yakalamacılık oynuyormuş,
Hiç bıkmadan...
Ne akrep yoruldu,

Güneş battığından mı hüzünlü başlar akşamlar? ...
İçimizdeki hayattan bir gün daha eksildiği için mi? ...
Yoksa biten günde birşey elimizden gelmediği için mi? ...
Akşamlar...
Neden hüzünlü başlar? ...
Ufukta yavaş yavaş yiterken güneş,