Sevdam Şiiri - Halil Kumcu

Sevdam, bakmaya doyamadığım kara sevdam,
Ne öldürüyor, ne de kabuk bağlıyor yaram.

İki renkte oldu hayatım: siyah ve beyaz,
Kışa müebbet hapis, gönle gel, gel artık yaz.

Başımı elim, beyaza boyadın, sedefim,
Akın mı bitti, neden karanlık benim kalbim?

Oysaki maşukun kalbi büyük olur derler,
O kalbe bir türlü giremedim ki, bilmezler.

Bil ki, yâr ya da bilme, başkası bana haram,
Hep eksiğim, yarımım, seninle olurum tam.

Ey gönlüm, dalgın gittin yine, olmazlardasın,
Ömrün baharı, yazı bitmiş, sonbahardasın.

Aşk ya, vaktinden önceydi gelişin ya sonra,
Gittin, dağlara taşlara bağıra çağıra.

Belki de hiç kimse bilmeyecek bu sevdayı,
Belki de son defa, demir attığım kıyıyı.

Sen dinle bari, mısralarıma anlatayım,
Bu kalp ağırlığından birazcık kurtulayım.

Bilir misin, ölümsüz olan ruhumuzdu ya,
Bedenimi saran bir gün toprak olacak da…

Sonsuza kadar mı sen orada duracaksın?
Duam odur ki, Rabbim bir mezarda kocatsın.