Ses Vermiyor Be Yalnızlık Şiiri - Halil ...

Günlerden bir gün, bir kuşluk vakti,
Darağacı asılmıştı gönül meyhanemde.
Yaş döküyordu üstüne gözlerim,
Kan kemikte üşümüştü, dil sözde.

Boğazımda bir çift göz ve bir ilmek,
İdam sehpasında başcağızım.
Gittikçe yaklaşıyor nal sesleri,
Bozulmuş bu düzen, cancağızım.

Acı bir hayal gibi gövdem salınır,
Nöbetim tutar bir gardiyan.
Dört duvar penceremde örümcek avı,
Yaprak döker hatıralar durmadan.

Dünyanın en ağır suçu,
Kuş uçar, saat ağlar.
Ses vermiyor be yalnızlık,
Kurtluk kanununu yazanlar.

Üstüme toprak döken ellerin,
Gün gelir, ikimizden birini seçer.
Hayatın döngüsü drama,
Yüzlerce kiracı gelir ve gider.