Daima Şöyle Bir Cümle Kurulur.
Bu yaşta ne derdin olabilir ki.?
Öyle Düşünmek Yanlış Tabi.
Belki Yaşınız Kadar Yaşantıları,
Yaşantınız Kadar da Tecrübeleri Vardır...
Seve seve yazdığım satırları.
Şimdi ağlaya ağlaya okuyorum...
Bir yol istiyorum...
Bitmek bilmeyen bir yol olsun.
Ardı sıra birbirini takip eden dağlar,
Dağlara eşlik eden ağaçlar,
Gökyüzünde ahenk içinde dans eden kuşlar,
O kadar mücadele ediyoruz.
Ne için, kim için.
Harıl harıl çalışıyoruz. Nereye götürecez.
Biz nerden geldik?
Hiç merak eden oldu mu.?
Yada biz nereye gidecez? Bu yolun sonu var mı?
Sizi yük gibi hissettiren insanlardan kaçın.
Ne korkunç bir duygudur oysaki.
Uzaklaşmanız gereken yerde kendinizi sorgularsanız,
Kaybeden siz olursunuz.
Hep yüreğe kulak veren taraf oldum.
Ne kadar incensem de,
Ne kadar hırpalanmış olsam da,
Yüreğim hep sabret dedi.
Peki ya şimdi.?
Bana geriye sadece pişmanlık kaldı.
:YÜREK YUMUŞAR MI ?:
Yağmur yağınca toprak yumuşar'da,
Mühim olan insanın Yüreğidir.
İnsan işte !
Zaman ilaç derler her derde.
Doğrudur.!
Zamanla duyguların ölür,
Hislerin kaybolur.
Yeniden seversin,
Dostun düşmanın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!