Ey Yâr;
Sende dağıldım.
Toparlayamıyorum kendimi.
Yara bere içinde kaldı yüreğim, saramıyorum
Her günüm sana hasretle geçer.
Hasretinin beni nasıl kül ettiğini bilsen,
Ay geceyi aydınlatmıştı.
Sen ise yüreğimi.
Sensiz zifiri karanlık olur, görmez gözlerim.
Yüreğimin sessiz feryatları arşı inletmişti.
İrkildi tüm yaradılanlar.
Soldu güller, şarkı söyleymez oldu bülbüller.
bu aralar gökyüzü gibiyim.
Dıştan bulut gibi görünürken,
İçimde kopan fırtınalar.
fakat onun gibi;
ne esebiliyorum,
nede Gürleyebiliyorum.
Sevdim.!
Ölesiye sevdim.
Herkes farketti'de bir sen farketmedin.
Sonra baktım ki bende bazı şeyleri farketmemişim.
Gözlerinin başkasına güldüğünü,
Yüreğinin başkası için attığını.
Yüreğimden haberin var mı.?
seni görünce nasıl deli gibi attığını,
görmeyince hasretle aradığını.
Gözlerim, gözlerinle gülmeyi öğrenmişken,
sözlerinle ağlarken bulmuşum kendimi.
Seninle heyecan buldu bedenim,
Bir çift göz nasıl olur da seni senden eder ?
Bir çift göz nasıl olur da seni helak eder.?
Bir çift göz nasıl olur da seni derbeder eder.?
Bir çift göze sevdalandım.
O gözlerde kışı da baharı da gördüm.
Ben seni sevdim seni.
Nice gözyaşları vardır.
Çaresizliğin mührüdür.
Nice kahkahalar vardır,
En derin acıları gizlemenin yoludur.
Ne çok dıştan sağlam,
İçi boş duvarlara güvendik.
Yaslanınca üzerimize yıkılana kadar...
Bakmayın çok güldüğüme.!
Nice can kırıklarını biriktiriyorum içimde.
Nasılsın? diye sormayın.
Dağların başı duman,
İnsanların hepsi yalan.
Güvenme derim yâr sana,
Bilirim sonu hep hüsran...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!