Hani bazı anlar olur ya;
Herşey yolunda sanırsın.
Ansızın bir müzik çalar,
Duraklarsın.
Bir süre yutkunamazsın,
Kalbinde ince bir sızı.
Dıldar; ne tek bir kelime konuşacak halim,
Nede bir dörtlük yazacak mecalim kaldı.
Yokluğun da sözcükler bir araya gelmekten utandı.
Şiirler kırgın...
Rediflerin olduğu yerde kafiye varken.
Benim olduğum yerde neden sen yoksun.?
Kötü gün dostu olduk da ne oldu.!
Size iyi olana iyi olun,
Fakat size her iyi olanı dost bilmeyin.
Ummadığınız anda yüreğinizi yaralar onlar.
Dost nedir bilir misin.?
Üşürsün, yüreğini ısıtan oluverir.
Üzülürsün, bağrına basar.
Ağlarsın, gözyaşlarını siler.
Kaçarsın, kovalar.
Susarsın, yüreğinle konuşur.
İçinde fırtınalar koparken,
Dışında yaprak kımıldamaması.
Bunu ancak kendi içinde kendini yitirenler bilir.
Sussan olmaz
Konuşsan anlamaz,
Dudak güler, yürek ağlar.
Dünyanın cehennemden farkı kalmamış.
Akıtılan kanlar,
Dökülen yaşlar,
Yakılan yürekler.
Nereye bu gidişat...
Düşünmek;
Seni düşünüyorum demek değil,
Pahalı hediyeler almak değil.
En güzel düşünce;
Senin için ayrılan zaman,
Samimi bir gülümsemedır...
Hiç birşeye eskisi gibi,
Ne inancım,
Nede hevesim kaldı.
Varolan tüm umutlarımı kırıp elime verdin.
Ayazlı bir gece vaktiydi çekip gidişin.
Öylece ortada bıraktın beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!