SESSİZLİK ŞİİRLERİ

Sessizlik akıp gitti aramızda yıllarca. Şimdi sana yazıyorum vapur düdüklerine karışan saksafon eşliğinde. 'Birdman' Charlie Parker bölüyor geceyi bir ezgiyle. Müzik yasadışıdır şimdi. Yüreğimin duvarlarına gece yarıları yazılmış devrimci bir slogandır artık sevda. Badana çekilmiş çoktan üzerine. Gene de görünür yağmur yağdığında. TEK YOL DEVRİM! YAŞASIN AŞK! VENCEREMOS! Alıp götürüyor ezgiler beni Tunus'a. Bir gece geçiriyorum 'A Night in Tunesia'da. Yüzüne benzeyen bir kuştur ezgi. Hiç bir ağaçta bulamadığım. Göçmüş olmalı avuçlarımda ısıttığım serçe Kaf Dağı'nın ardına.
..

58
Bazen dil susar, yürekler de öyle lakin; sabrın sonunda sessizlik her insanın vicdanından birgün gelir fışkırır.
..

Tarafından katledilen düş eskisi, yalıtılmış dünlerimi yarınına sürerek öyle sus içinde fasılasız, sen geçtin edindiğim sessiz sokaklardan, kaçtıkça ben! ! ! Oysa ne senden istemiştim kendimizi ne de öyle olsuna getirilmiş aşklar fısıldamıştım saçlarına.Serin bir sessizlik içinde ölümü beklemek istiyordum her sıradan insan gibi.Günahların var sevgilim beni affetmişliğime getirsende, bitmeyecek günahların...
..

Bende yalnızlık bitmiyor
Doğarken çıplak olduğum gibi
Bende sessizlik hiç bitmiyor
Yaşadığım hayat san ki dünya değil

Yalnızlık sessizlik ikili kelime
Kader yazgısına karışmışlar
..

Her şey tamam da bir sendin noksan.Saatler sus pus olmuş sanki geçmek bilmiyor.Bakınıyorum etrafıma belki gelirsin diye.Belkide sadece bir tesellidir yapmış olduğum belkide sadece olmasını istediklerimdir.Her şeyimle tam oldumda bir tek sen...din bende eksik kalan.Bir tek sendin diyorum çünkü; Sendin beni tamamlayan.Hani sözlerimiz vardı verilen yeminlerimiz vardı gelecek adına ayrılmayacak bu eller her zorluğa göğüs gererek. Ne oldu da bozuldu yeminler ne değişti de hayatımız da bizi böyle değişik kıldılar. Şimdi Hayat durmuş yüreğimde. Şehir sessizliğe bürünmüş sen yoksun diye.Sessizlikler içerisinde ben de kayboldum sevgili ne seni nede kendimi bulabiliyorum bu çıkmaz sokakta.Şimdi Herşeyim tamamda bir tek sen noksan kaldın bağrımda.Candan Ötem Sessizlik Düştü Sevdamıza
..

Bırak dostum, kim ne düşünürse düşünsün. Kimin ne düşündüğü senin umrunda olmasın. Mühim olan kimin ne düşündüğü değil; mühim olan gerçeklerdir. Allâh biliyor ya içini, sana şah damarından yakın olan bir Rabbin var. 'Elhamdulillâh' de ve hayatına devam et. Âhir zamandayız, insanlar şeytanın oyuncağı olmuşlar; en yakından tanıdığı kişiye dahi su-i zan duyarak düşüncelerini karartmışlar. Şunu unutma ki; karanlığın geceye ait olması gibi, kötü zan da sahibine aittir. Kötü düşünceye sahip kişi kötüdür. Sen, karşında kim olursa olsun, elinden geldiğince hüsn-ü zan besle ve iyi niyetli ol. Câhilin sözüne cevap vermek onu değerli kılmaktır; sessizlik ise câhile en güzel cevaptır. Nasıl olsa er ya da geç herkes birgün gerçeklerle hem hâl olacaktır. Bırak onlar şeytanlarıyla başbaşa kalsınlar; sen meleklerin sesini dinle...
..

Payımıza sessizlik düştü,
Çağlayarak konuşmamız gerekirken
Susmak düştü.

Payıma sen düş istedim ama
Senden gelince fark etmez dedim.
Ha yanımdaki var olan sendin,
..

Yok bu sessizlik değil!
Bu gecenin günahı hiç değil..
Yokluğunun can çekişi sanki,..

Yok hayır.....
Bu sessizlik,
Bir kıyam,
..

Renk içinde renk!
Şule içinde şule,
Can içinde Can var.

Renk vermesen de,
Ateş görmesen de,
İçinde olanı bilen var!
..

Yoksun, büyüyen bir ıssızlığın çınlamasına denk düşer gibi. Bu aslında bir yaranın kalbe nasıl kök saldığının işaretini gösteriyor. Vakit, gecenin yarım ağzında kalmış. İyiliklerin dünyasını izlek edinmiş şairlerden şiirler okuyorum, savaşın çocuklarıyla akran içimdeki çocuğa. Acıyı kaburgasında taşıyan hüzün, gözlerime yağmurlu bir sabahı çizmekte. Kadehleri iten ellerimi fesleğenlere uzatıyorum. Dokunamamanın ezici üstünlüğünden doğan ıstırap, kalbimdeki gizli günahları ifşa ediyor usulca.
Siz diyorum, uykusunda atları gören bir şairin düşlediği
sancısız dünyanın ufku musunuz ey yıldızlar?

Uyku, gece ile karıncalanan gözlerim arasında kansız bir kavga. Anlam sularını aşmış sözcükler beliriveriyor, çocukluk anılarına tutunan dimağımda. Yokluğunu hatırlatan bu yersiz yurtsuz sözcükleri, acılara yaslanan imgeler sahipleniyor kendi derinliğine akan monologların hatırına. Sonra sen geliyorsun yine aklıma, güneşe eşdeğer bir parıltıyla. Kiraz mevsimini özleten dudaklarına uzuyor gecenin ıssızlığı; çığlık oluyor sessizlik. Çiçeklerin solduğu bu sessizlik, Kudüs’ten başlayıp Babil’e yankısı düşen derin bir ah’ın iniltisine dönüşüyor. Gözyaşlarının yerini, mağara duvarlarındaki yara imleyen figürler alıyor. Yanımı yöremi boşluğa çıkaran bir uzaklığın özlem ünlemiyle söylüyorum sevgili: Ayrılık ölümün provasıdır, ölümün!
Yıldızsız göğün ahvalinde eriyip tükeniyor düşlerin muştuladığı umut;
yokluğunla büyüyen ıssızlık, ah o ıssızlık
..

Yağmur var, mutfak camından izliyorum hüzünleri üzerime bırakışını. Yine seni düşündüm, neredeydin, nasıldın. Hep sana konuşuyorum, yağmuru, güneşin neşesini…. Bir yıl öncesi çıkıp geliyor, bugün buradaydım seninle şunları konuşmuş şuraya gitmiştik. Çıkıp çıkıp gelmelerin bitmiyor. Her günü bu gün gibi yaşıyorum, biraz içim acıyor. Aklımın dilli hiç durmadan sana konuşsa da, gönlümün dili sus pus, öksüz bir çocuğun mahsunluğunda ruhumun duvar kenarına sinmiş. Kelimelerin çokluğuna inat bir sessizlik. Her söz akıp akıp geliyor ama dizilip kalıyor boğazımda gönlüm mühürlemiş konuşturmamaya yeminli. Anlatacak çok şey varken anlatılacakların yetim kalması duyurabileceğin kimsenin kalmaması yalnızlığımı büyütüyor sadece. Dilim varmıyor artık bize ait cümleler kurmaya sana bizi anlatmaya. Gönlümün gücü yok ruhum inanç ağacının umut dalındaki salıncağıyla sallanamıyor artık mavi gökyüzünün kollarında. Hiçbir kelimenin teselliye kafi gelmeyişine içerliyorum. Akşamın inmeye başladığı bu saatte yağmurun ıslattığı oyun parklarında başı boş bir salıncak gibiyim.
..

sessizlik etkisini göstermeye başladığında
kapılar kapanır üzerine, kimse olmaz umrunda.
çın sesi duyar, adeta yırtar kulaklarını.
gecenin yarısında havlayan köpek,
yada köşede ses çıkaran fare ilgilendirmez seni.
kitlenip kalırsın öylesine.
kalkmak istersin kalkamazsın.
..

Kapamışken gözümü tatsız uykularımla
Koyu karanlıklarla bin halle sessizleşir
Bitmeyen gecelerim bakir rüyalarımla
''Sabah ne zaman'' diye zamanla debeleşir.

Derin gök zindan kadar boşlukları karanlık
Bu boşluk alanında hayalim dolaşıyor
..

Zifiri sessizlik, herşey bağırırken
Zifiri sessizlik, sesim haykırırken

Tozu dumanı olmayan bir enkazım
Yüreğimi depremler vururken

Bütün afetler üstüstemi gelir
..

Az konuşup çok şey anlatmak iyidir, bazende susmak gerekir,
sessizlik anlatabilmeli, söylenilmeyenleri..
..

Ses sanatçılarının beyaz perde için, film yaptıklarının moda olduğu yıllardı. Erzurum Göl sinemasında günlerdir seyirci rekorunun kırıldığı ve ses sanatçısı Ferdi Tayfur’un baş rolünü oynadığı ‘Derbeder’ adlı filmine, günler sonra nihayet girebilmiştik. Sinemanın yaklaşık dört yüz kişilik salonu tıklım, tıklım doluydu. Büyük bir sessizlik ve dikkatle film izleniyordu. Ara, ara hıçkırıklar da duyula biliniyordu. Çiftlik ağasının kızına sevdalanan sanatçı, ağa tarafından küçümsenir ve eziyet edilirdi. Zengin şehirliye sevdiğinin verileceğini duyan sanatçı, kendini dağıtır. Çöllere düşer. Tam çöllerin ortasında iken, Ferdi Tayfur; Filme konu olan ‘Derbeder’ adlı şarkısına asıldığında, çıt çıkmayan sinemada; bellikli sevdalı, birazda alkollü olan dadaşım, koltuğundan doğrulur. Güçlü bir nara ile:”Ulaaannn… Seveni, sevene vermeyenin… İ…i…i Demesiyle hıçkırık ve sessizliğin yerine birden gülümsemeler oluşmuştu.
..

Sensizlik bile sen-li; bense sensizken...
Sessizlik bile ses-li; bense esliğindeyken...
..

Geceleyin sessizlik dokunur yüreğimin bam teline
Fısıltılar bir bir dökülür gönlümdeki engin nehire
..

Bir sessiz film gibi oldu yaşam
Sessizce bekliyorum, sessizlikle dans ediyorum
Sessizlik beni kandırıyor, sessizliğe gidiyorum
Senlilikten sessizliğe geçmek zor oldu, evet!
Senliliği sensizlik yapmaktansa, sessizlik yapmak
Senli geceleri sensiz kılmaktansa, sessiz kılmak
Sessizliğin olmak daha az acıttı içimi
..

Zamanı sana kurduğum günden beri, saatlerin bir anlamı kalmadı gözlerimde… Bir kuş sesiyle uyanabilmeyi dilerken yeni bir güne ve kanat çırpmayı gözlerinin içinden geçerek… Geçmişten süre gelen sözler yumağı… Oysa ellerim ellerine değse, gözlerim yanardı. Gözlerim gözlerine dalsa, bir yıldız kayardı. Şimdi saatler ne zaman sensizliği vursa, bir bulut gelip konaklıyor gözlerime… Unutmayı istedikçe boğazımıza düğümlenen sessizlik ve akıp giden zaman ve biz içine sığmıyoruz… Ben uzak durmaya çalıştıkça, içime çöreklenen bu sancı neyin nesidir…
..