Serkan Doğan Şiirleri - Şair Serkan Doğan

ruhunu hayata bağlayan tutku kutsaldır
diğerine ise deli dediler ne diye
iğneyle kazılmış kuyuları yoğuran
yağmur saplı gönlüne yaslanıp ağlamalı
kalemime çarpan utancın acı dili
ne öyküler anlattı, hangi hece

mevsim kış gözlerimizde yaş
bir koşuşturmaca, bir telaş,
yasaklama, kundaklama derken
beyaz anorağıma bulaşan kan
bir yıkım, sabotaj ve savaş

kar olur yağar sevindirir
direnişine güç katar insanın
kar olur mevsimi belirler
yağdı mı sonudur nisanın

kar olur adamı olgunlaştırır

duvar bedenime dayalı mezar
taşları taşındıkça karşımda aşınan
sarıya boyalı karmaşanın şahidi odalar
cinayet mahallinde ayak izleri bulunan

sakın bana inanma Anna
kanayan yanaklarıma kanma
ben de bir yalandım gördüğün her rüya gibi
ez çiçeklerimi ki çeliktendi dikenleri
bağrımda dağların sancısı var Anna
ve avuçlarımda kutsal çarmıh acısı

keşişler çiçektir
iki kalpli nehrimde
ya da bir derviş elinin
suya banmış girdaba dönmüş
sağanak vezinli şarkısı

tamu

(“Ölülerin hakları kutsaldır” –XII. Tab)

celladın tırpanına gebe bir cehennem u yanıyor ciğerimde telaş
ben ona pes etmem anılara yas tutmam avuntusu gerçekten

1.
meyve vermeyen ağaç gibi
yararsız olsun bu şiir
onun o ölesiye
uzayan dallarını
saymazsak.

kana kan koşudur savaş
kar gülleri çiçek açtığında
yalnız bir başak gibi
kalmışım tek başıma
zemheri vurdu saçlarıma
şakaklarım şişkin ıslak

avucumuza tutuşturulan sevdaları
bizlere birer beden büyük gelen
ve kalbime portakal rengi
yazdıklarımı kazısa da
o yaz telaşesinde
avutamaz asla