Serkan Doğan Şiirleri - Şair Serkan Doğan

aydınlıktı yüzün, sen yerdin, ben de gök
bomboştu ufuk, gönlümüz derya deniz
gün batmadı evrende, bir sen ve ben
perdelenmedi acısı, ötelendi yalnız...
yeryüzü mahzun, ruhum yerle bir.

aşkın tedavülden kaldırıldığı
bir son dakika gelişmesi gibiydin
şahane zamanlarda yaşayabilen
ve ana haber bültenlerinde seslendirilen
fütürüstik, ucuz bir caz resitali
çalınırken bile dilek-şart eki koşullarında

sesimle, sessizliğimle
dinimle, dinsizliğimle
geçtim gittim yanından
kapkaranlık yalnızlığımla

uzaktın, tuttum elini

bazı mektuplar hiç yazılmamalıdır
saklanmalı bir süre
ve zamanı gelince
yakılmalı

bazı şarkılar hiç söylenmemelidir

görüntü netleşince
kuşlar uçuşmaz olur darağacımın
sırrına dolanıyormuşum aynaların
matlığı çeker beni, o sade ve sert yalınlığı
azatlı bir aziz gibi kırılgan
sayarak öptüm parmaklıkları, katladım

istediler, istediler, istediler
hiç beklemeden, ve
gitme demeden
istediler...

buzdan düğünümde ezberimi unuttum mısra
kuşattı ve ısırdı direnemeyen belleğimi
baktım ki sahne bomboş, senaryo yarım kalmış
seyrimin kulisinde piyesimi okudum içten içe
cılız mı cılız cânıma yağmur yağmakta talan
ânında yalan söylemek ötekinin işi

çıkan sokakların ardında
nice düşlerim vardır
çekik gözlü çocuklar gibi
sarı benizli çığlıklarım
ağlayışları ve ölüşleri
taklit edişlerim vardır

çarkın kolları ayıklamalı dakikaları
yamalanan hatıralar bir daha gamlanır
acılı gecelerde söylenen müstesna yalanların omzuna
soğuk soluklu kadife teması birden çullanan
günahları utanç tanımayan yüzünde yitmiş gibidir

suç benimse çekici
alevleri dolu üzerinde
iyimser niyetlerimizin
zaman yaklaşır ve dolunca

elinde bir gül, ve “kar” romanı