Bizler gözü karayız biz ki küffar düşmanı.
Puslu, sisli havada kurdu sevdik vallahi.
Düşünmeyiz yarını emanet olan canı.
Namertlere kaş çatıp merdi sevdik vallahi.
Bir sevdamız var bizim sevene köle olduk.
Nefesinde keskinleşen ve ar edilmiş dilden savurduğun bir kelâma inat nakşedilmiş hisli bir yazının, tevazuu boyutunda olmadığına bir kanıt,
‘’Dilin, yalnız sen esiri misin ki her sözün ardından tövbelere gark oluyorsun? ’’
Ey günlerin aylara ayların yıllara geçişinde benliğimi taşlara vurmayı kendine düstur eden ağyar, bilmeni istediğim kadar görmeni sağlayacağım bir narı üfürme şerefindeyim. Lakin senin ehemmiyetsiz duruşunda kanıma dokunan birkaç noktayı şahsımdan öte duygularda beslediğin sürgün edilmiş nasipsiz kelimelerinin söze geçiş evresinin sakatlığına bağlarım…
Ağır aksak duygu selimde senden bana miras, sevdamı darağacında görme mutluluğunu hissettirmen oldu.
Ben, seni kara gecelerde kıvırcık saçlarının ak teninle hemhal oluşunu canım pahasına can çekişirken sayıklarken gözlerin nerede konakladı ki bakmaya duçar olursun?
Hangi kâbus dolu geceler seni benden almaya gelirken hırsını benden çıkarmadın ki? Vefayı anlamamak senin ruhunda bir hezimet değil vefayı katletmek yaşamında bir hizmet olmasaydı günlere sövmez inadı övmez dizlerini dövmezdin.
Maziye gömmüşken bir ömür seni.
Ansızın rüyama girdin bu gece.
Gözlerin alevdi nefesin yangın.
Hiç hayra yoramam şerdin bu gece.
Yüzünü saklayıp sesin duyurdun.
Bu âlemin sırrını, bu gece seyre daldım.
Gözlerim gördü amma bildim dil yanar yanar.
Semâvâtta hikmetler ardın sıra bakarken,
Yüreğim nara döndü bildim kül yanar yanar.
Gaipten bir uğultu kulağıma ulaştı.
Gönüllerin yurdunda boynumda urgan ile,
Hakikate kul olmuş Ahi Evran Veliyim.
Yüreğimde yangınlar revan olmuşken yola.
Mahşer için kül olmuş Ahi Evran Veliyim.
Anadolu yurt oldu Kırşehir'de özüm var.
Güllere bezenmiş cemali teni.
Ali’yi seveni ben de severim.
İnsanın özüdür kıblesi yönü.
Ali’yi seveni ben de severim.
Gül yüzlü pirimin bulunmaz eşi.
Senden ayrılalı yaşamak haram.
Gönül zindanında aşkım müebbet.
Sırtımda bir hançer kapanmaz yaram.
Gönül zindanında aşkım müebbet.
İçimde sıkıntı haykırmam yakın.
Sana metfun canım her dem.
Aşkın bana şifa yârim.
Yareme sen olsan merhem.
Aşkın bana şifa yârim.
Hep aradım köşe köşe.
Canı feda eyledim bu sırrı ifşa ile,
Gözlerime dem vurup ateşten gül aldım ben.
Coşa gelen bu kalbim ruhumla geldi dile.
Destur! El pençe durup ateşten gül aldım ben.
Can Muhammed canından ten Ali'nin saf teni.
Ehlibeyt'in sözüdür Bektaş Veli Pirimiz.
Yesevi'nin cemali kıblegahtır tek yönü.
Her sevenin özüdür Bektaş Veli Pirimiz.
Yanında erenleri nice zorluklar aştı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!