kafkas kökenli bir babanın oglu olarak diyarbakırda dünyaya geldi. uzun yıllar devlette ekmegi memur olarak kazanmaya çalıştı .evli ve iki kız babası olan şairin birde torunu var.alanyada yaşıyor.
Sen Anadolu, kanıma girmiş toprak,
Bu akansu;
Dicle, Fırat, Kızılırmak
Paklandı usumda çocuklugu
Daglarında açan güz çiçekleri,
Nergiz gelincik ve zambak
sizi çok severmişim ben can yavrularım
Nefes almam sizler içinmiş,
Gülmem konuşmam yürümem.
Şiirler yazmam umudcul,
Sabahları keyifli uyanmam,
Üşenmeden erkence kalkmam,
İşe severek gitmem.
Var olmam sizin içinmiş,
Benim can çocugum,çocuklarım.
Tutmam ellerinde umudu,
Katlanmam sitemlerine garipligimin
Ürkekçe yaşarken bu ülkede
Yarınlarını düşünmem sizler için,
Benim kugu kuşu yavrularım
Evimin neşe kaynagı umudu hayallerimin,
Benim var olmam sizler içinmiş,
Aşk sizmişsinizmiş umud siz
Sevgi yumagı yavrularım candan öte,
Sevdalarımsınız benim
Var olmam sizin için.
bir akşam vaktiydi onunla,
otabus duragında karşılaştık.
başında baş örtüsü,
beyazdan bir şal omuzlarında,
siyahımsa bir badi kalçalara uzanmış,
günce yorgunlugu saçlarında,
nasılsın dedi bana
geceler boyu düşündügüm omuydu,
omuydu yaban serlerde uyuya kalan,
törpüliyen yüregimi kimsesizliginde,
eski zaman paytonlarının at nallarında,
kısık umudlara nalbant arayan ömür,
tutupta ellerini merhaba dedi zaman,
belki bu eylül çagırdı onu,
belki bekledigim oydu vaktinde gecenin,
parmaklarında geleneksel yüzügü vardı karanlıgın,
baş örtüsü arkaya kaydı ansızın,
siyah kara saçları avuçlarımdamıydı ne,
kara gözleri vardı aydınlıgının,
beyaz şalı ile,
ötelerden bir yerlerden kaçmıştı sanki,
gözlerim kara gözlerinde...
O akşam üstü öldü
Daha kır çiçekleri uykudayken
Buluşmamışken sevgililer
İş görenler mutluyum diyememişken
Köhne bir apartmanın bodrum dairesinde,
Çıgırtkan bir ölüm sessizliginde
kimse anlamaz yaşamayınca
bir diyarbekir var dicle önünde,
ötesinde bir mardinki anlatılmaz,
urfa nedir nefeste belli olur,
erzurumda yalan asla barınmaz,
elazıg hazarın arkadaşı,
Bin dokuz yüzlerin kara katarı
Dursa da gitse de bir sitem
Bana bakarken yarin gözlerindeki
Böylemi yaparsın ölüm
Tüm acıları toplayıp heybeme kattı ölüm
Sonra baharları kovaladı korku
Kapılarını kapattı gecenin.
Ayaz bir kadın soyundu ve sevişti biliyorum
Kırmızı bir sokakta Ankara oldu herşey
Nasıl yaşamalı bilmiyorum
Ayıpsız korkusuz ve sensiz
Nerelere takılmalı kime anlatmalı
O koyu lacivert akşamı.
Hani işçi avuçlarım nasırlı
Ben sizin gibi değilim asalak ve silik
Korkarım acılarımı görmeyin siz
Yetim sözcüklerimi okumasın yalanlarınız.
Ben köhne yolculukların gizlerinde bir hikaye
Erişilmez kavgaların adamıyım.
·
Bugün bir mayıs emekçilerin Bayramı
Yani bizim umutlarımıza yol veren bir amaç
Ekmeklerin eşit bölünmesi gerekir.
Paylaşmak gerekir var olanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!