Serap Atay Şiirleri - Şair Serap Atay

Mutlulukla acının karışımıymış aşk
Demliyorsun
Tazeyken lezzetli
Buram buram içiyorsun
Sonrasında
Demlendikçe acısı çıkıyor

Kimi çok sever yürekten
Kimi dilinin ucunda
Kimi ölümüne sever
Kimi severken öldürür
Sahip çıkabilene aşk olsun

Gökkuşağının mavisiyim deliyim
Birazda pembeyim
Azıcık şekerliyim
Yaşam sevinciyim

Hiç nedensiz sevinçlisiyim

Puslu bir akşamüstü bakarsın ya gün batımına
Hayran kalırsın gökyüzüyle denizin aşkına
Güneşiyle ısıtır gökyüzü denizini
Sevdalıların aşklarıyla ısıttığı gibi kalbini

Deniz ile gökyüzü gibidir aşklar

Karanlık dünyama
Işık olup sızmıştın
Bana canımsın demiştin ya
İşte o an can evimden vurmuştun

Öyle mutluydum ki seninle ben

Acıyla yüzleşir ruhum
Yalnızlığa açılır yaralar
Kime sorsam dilsiz
Düşlerim ölüm döşeğinde can çekişiyor

Gözlerim acılara tanıklık eder

Gözlerimdeki hüzün
Belki derinlerden
Bir yerlerden
Beni tutup çıkartacak
Bir sevgi arıyor belki
Uzat ellerini bu sensin

Hayalimdi mutlu olmak
Sevdiğimle bulutların üzerinde uçmak
Fırtınalara karşı göğüs germek
Ama başaramadım

Meleğim ol rüyalarıma gir istedim

Ölümler zamansız gelir bazen
Geceyi indirir bir anda gözlere ağır gelir
Gerçeği yaşar insan istemese de
Daha sonra tutunacak bir dal arar olur insan

Ailesini kaybetmiştir

Biri de bini de aynı derdin
Bana kol kanat olacak sendin
Sen benim mutluluk sebebimdin
Gittin
Biliyorum öyle büyüktü ki sevgin
Ama hep siyahtı rengin