Seni özlemek Şiiri - Turcan Durmuş

Seni özlerken yaralar kapanmıyor,
her seferinde tam iyileşti derken,
gecenin karanlığı yavaşça çöküyor,
ve sen, bir hayalet gibi, aklıma düşüyorsun.
Her gece başka bir yaram kanıyor,
başka bir köşemde yeni bir acı filizleniyor.
Sen gittikçe, geride bıraktığın izler derinleşiyor,
ve ben, her gece yeniden yaralanıyorum.
Öyle bir acı ki bu, kelimeler yetmiyor,
dilimde cümleler yok, gözlerimde yaşlar bile artık yorgun.

Anlatılmaz bir ıstırap bu...
Günler geçiyor, aylar birbirini kovalıyor,
ama senin yokluğunun acısı hiç geçmiyor.
Her gün biraz daha büyüyor,
katlanarak, çoğalarak,
içimi kemirirken, ruhumu tüketirken,
senin boşluğun her gece daha da ağırlaşıyor.
Zaman, derler ki her yaraya ilaçtır,
ama bilmiyorlar ki bazı yaralar asla kapanmaz.
Zaman, iyileştirmesi gereken yarayı daha da kanatıyor,
her geçen gün biraz daha derinleştiriyor.
Sen gideli, zaman bir cellat gibi,
beni her gece biraz daha öldürüyor.
Ve ben, seni özledikçe,
her gece yeniden doğuyor,
yeniden yaralanıyorum.

Seni özlemek, bir yangını içimde taşımak gibi.
Alevler sönmüyor, közler hep sıcak.
Her an, her nefes, bir hatırayla yanıyor.
Sen gittin, ama bıraktığın boşluk,
her gece beni biraz daha yok ediyor.
Ve ben, seni beklerken,
gelmeyeceğini bile bile,
bu acıya mahkûm olmuşum,
çünkü seni sevmek,
bir ömür boyu sürecek bir ceza...

Özlemek, bir çölün ortasında susuz kalmak gibi.
Her adımda biraz daha tükeniyorum,
ama yürümekten başka çarem yok.
Seni özlemek, bir rüyada sıkışıp kalmak gibi.
Uyanmak istiyorum, ama uyanamıyorum.
Her gece seninle başlıyor rüyalarım,
ve her sabah seninle bitiyor.
Ama sen yoksun, sadece bir hayal,
bir anı, bir yankı,
belki de hiç yaşanmamış bir rüya...

Seni özlemek, bir denizde kaybolmak gibi.
Dalgalar beni alıp götürüyor,
ama nereye gittiğimi bilmiyorum.
Her dalga bir hatıra,
her akıntı bir anı.
Ve ben, bu denizde boğulurken,
seni düşünüyorum.
Seni özlemek, bir çıkmaz sokakta kalmak gibi.
Ne geri dönebiliyorum, ne de ileri gidebiliyorum.
Sadece bekliyorum,
sadece özlüyorum...

Ve belki de en acı olan,
senin beni özlemiyor oluşun.
Ben bu acıyla yaşarken,
sen belki de çoktan unuttun.
Ama ben, seni özlemeye devam ediyorum,
çünkü seni sevmek,
bir ömür boyu sürecek bir ceza...
Ve ben, bu cezaya razıyım,
çünkü seni sevmek,
hayatımın en güzel hatasıydı...