Sen Benimsin Ben Senin Şiiri - Semih Koç

Aylardan ekim günlerden cuma
Hatırlarsınya gülüm demiştim sana
Çok şaşırdın sevindin, hüzmesi gözlerinin
Güneş oldu ısıttı oldum ben senin

Kalu bela'da yazmış seni bana yaradan
Dilim lâl olsa kalbim geçemez bu yazgıdan
Bakışınla bir yangın, içimdeki anız'dan
Çıkardınya o an oldum ben senin

Allahın emri peygamberin kavliyle
İstemeye seni, geldiğimde evine
Tuz yerine şeker koyup kahveme
İçirdinya o an oldum ben senin

Gülüşünle girdin gönül kapımdan
Kalbime yürüdün mide yolundan
Yaptığın pilavın bir danesinden
Yedirdinya o an oldum ben senin

Sen gelince keyif aldım hayattan
Sen varsan umudum var yarından
Ellerimden tutup beni bu yardan
Geçirdinya o an oldum ben senin

Yorulunca otururduk gölgeye
Biz seninle dağları mı aşmadık
Yıldızeli'nin köyü, bir odalı Geyniğe
Gelin olup geldinya oldum ben senin

Akşam üstü çakmak köye gelince
Elektirik kesilmişti bak yine
Belinde kar o gün zoru benimle
Aştınya o an oldum ben senin

Yaz başında mantara da giderdik
Yol boyunda madımağı seçerdik
Susayınca kurun'dan su içerdik
İçtinya elimden, oldum ben senin

O günleri unuttum mu sanırsın
Eksiği yok fazlası var bilirsin
Kara kıştan geçip yaza benimle
Çıktınya o an oldum ben senin

Ahu gözlüm al yazmalım çiçeğim
Diyen söyler sevdiğine böceğim
Böyle türlü güzel kelam edemem
İçimdeki aşkı gördün sen benim

Sen benimsin sen benimsin ben senin