Bir bilmece çözüyorum yıllardır
içinden çıkamadığım
karmaşalara sokuyor beni
bırakıyor azrail gecenin kollarına
Sallantıda kalıyor kahpelerim
Çırpınışlarımın izini
taşıyor bedenim
tenimin her bir zerresin de
hiç likler
kabuslar
sevgisizlikler
Beyaz güller solarken
gün karanlığında
gece esir almış iken
güneşi
güneş küsmüş iken
yüreklere
Yanlız odamdayım yine
saatin tıkırtısı kulaklarımı
tırmalarcasına
oyun oynuyor benimle
boş duvarlara bakarken
birden...
Çok özledim gülmeyi
nasıl da neşeyle
kahkahalar atardım
baba mın sırtında
sonra yuvarlardı beni yerlerde
gıdıklardı
Üç günlük değildi benim sevdam
ya da aylık,haftalık
gerçekti benim sevdam
dimdik ayaktaydı
Ama senin sevdan
Sessiz zamanlarımın
Penceresin de yine
Yüreğim
Bekliyorum gecelerin
Bana gönderdiği
Kara treni
Ben suskunum
gece gibi
yıldızlarımı bile saklamışım
içimdeki gerçek beni
saklar gibi
koruyorum kendimi..
Bir yudum
sessizliğin
ortasında
tutsak kaldı
ya gönlüm
çaresizlikten
Gecemi yine emanet bıraktım güne
mutluluk maskesini taktım yüzüme
içimdeki acıları sindire sindire
oynuyorum rolümü ben yine
Güneşin topladığı yağmurlar
semiha hanım! dilinize,yüreğinize sağlık...devamını bekleriz...