Yıldırımlar düştü yeşil dağlara
Çok güvenmiştim oysa ağaçlara
İstemem senden bir söz kelime
Sende güller gibi adımı unut
Kaç kez değdi yokluğun yüreğime
UNUTMA..
Ay ışığında hasret dolanır şafağa
Vakit güne kilitlenir
Sözlerim darmadağınık kalır sularda
Yağmalanır çağıltısında efkar
söz bitti
bulutları sarmaladım ellerimle
kalbime düşer, her damla
gözlerine umut diye bakıyorum
ruhuna göm beni
Umudun elleridir
Adım izlerin
Yaşamın kendisidir
Bakmayı bilen gözlerin
Tekrar var olmanın çığlığın da
Umutsuzluğa odaklanmış, kül rengi sabahlar
Aç perdelerini! ! !
Enginleri aşıp gelen, gümüş damlaları
Salacağız yetim gülüşlerimize
Yaşamda uyurken uyanmayı hazmeder
Direniş marşlarını yüreğiyle çalar
İçinde bir hayli kalabalık düşünceler
ordusu ile günlerini yaşasada
Sevgiyi yürekte paylaşana
tarif gerekmez
Sevgiyle canlanır bütün çiçekler
Yeşillikte hayat bulur üstelik
Yüreğinin iç sıkıntısına karşılık
Sarar duvarları gözlerin sarmaşık
Sevdanın nameli gözyaşı yoktur
Emek emek hemde sessizce
Daralıyor ruhum
Gözlerim kıyamet yorgunu
Ah benim sıcak bahar kokan
hayallerim
Alevinde yanar gönlümün çayırları
Umuduna küsersin farkında olmadan
Gizlerde saklanır elleri bilemezsin
Tutunarak kayarsın yıldızlardan
Işığından doğar deryalar göremezsin
Kaçıp gider gözlerindeki sevdan
Tutacaktık..
Kaygısızca güneşin ışıklarını avuçlarımıza
Sonrada denize serpecektik
Pes etmeden yağmura çevirecektik
Bahara küskün çiçekleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!