Huzurun orta yerine
Bir damla düşüyor ki
Sesleniyor kaybedişlerin sızısı
Kül oldu yine sabahların parlayan incisi
Yalnızlık veda edercesine
Acılar hüzün ufuklarına itilen
Hasretlerin sürgünü
İçimden kopan hislerin
Çığlığında doğar kızıllığı
Bir seni bildim
Bir bulutun damlalarına sığınmış
Gökgürültüsü
Hasret kokan toprağa kavuşuyor
Kırkı çıkmamış hüzün
Şehrin alaca karanlığında
Hatıran..
Yaban oldum açmadım inan
Yüreğimin viran kapılarını
Adını sımsıkı sakladım
Dilimin suskun bağırışlarında
Güz yaprakları
Güllere çizili bir sevdadır ömrüm
Düş hayallerimden güz yaprakları
Sarıl saatlere solmayacakmış gibi
Avuç avuç toprağını eşledim
Sen bir ölü dağda ağlayan ağıtsın
Seslerini yankılarla kendine döndüren
Güzelliğini oyalı yazmalarda solduran
İç çekişlerimde benimle olan diğer yarımsın
Bakır tellerine ağlayan kahverengi gibi
Sevmez kelimeler yazıldığı
Mevsimin Kötü anılarını
Yaşam seni iyi anarsa
Bulursun aynada
Hata yanlarını
Belki bir dağ çiçeğinden
Sana bir şey diyeceğim, düştende güzel
Gün ıslanırken mevsimler durdu
Coğrafyasında son bulurken vakti
Korkak sancılar yaşandı bitti
Bir güzün etrafında tek söz heceye
Kırılmaya meyillidir
gözlerde başlamayan aşklar
bileklerinden kırılması gibidir
karanfilin
her daim kanamaya hazırdır yaprakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!