Bir serzeniştir bendeki usulca
Vuslatın öyküsünü anlatır gibi
Nöbetçi bir uykuda gözlerim hala
Sensiz meydanlarda savaşır gibi
Acılar seslenirken yiten yaşlardan
Kelebekler renklerini yağmurlara bırakmış
Çiçek kokuları yanlış bahara teslim
Ayın hasreti geceye doğru yürürken
Gözlerinden yansıyan düş ne?
Boşluklardan akıyor hayatın faslı
Basmışsın ağaçların görünen sularını
Sarmalayan can köklerine
Düşünürsün acaba ayaklarına değermi hicran
Kim korkar güzün saçtığı acı anılardan
Dokunmuş ten bağrına yürek acısı
..>>Kim Korkar..<<..
Basmışsın ağaçların
Sarmalayan can köklerine
Düşünürsün acaba ayaklarına değermi hicran
Kim korkar güzün saçtığı acı anılardan
Bir gün belki kıyıların ardından
Doğan ışık olurum yıldızlara
karanlığın büklüm büklüm alevinde
kıvılcım olurum ellerde tutulamayan mutluluğa
her nefes alışımda tükensede ömür
Yorgun bakışlı ressamlar
Moru silmişler
Devir
eflatun boyaları süzen
ayrılıkların,
Aşk devranı
Mor Yelken
Sen deniz feneriydin ışığı anlatan
Ben mavi bir renktim gölgende uyuyan,
bıraktın hüznü avuçlarıma
Yansıyan umuda doğru
Mutluluk içimizde kayıp bir ada misali
Kılavuzu yok,
İçgüdülerin rüzgârlarına yenik
Saçtığı duygu yenikliği
Saklı çiçekler her açtığında
Ayırt edilen kokulara,
Özlediğim kadar! !
Ufukta gördüğüm kızıl şafaklardasın
Bir o kadar yakınsın
Dokunamayacağım kadar da uzak
Seni yaşatıyorum
kırmızı güller uçuşurken rüzgârda
bir alaturka zafiyet var yapraklarında
kime sorsan bulamaz belkide bizi
artık hayallerim ağlar yokluğunda
duyguları çalınmış bir çocuk gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!