Umudun halen çocukken
Hayallerin özgürdür nasıl olsa
Sessizce gel
Ama emek emek
dokun yine ufuklara
her yeni gün
NE DERSİN
Emanet zamanlar da
Söz vermiştik yarım kalan aşklara,
Değmeyecektik, yürek acılarına
Şimdi suçlu gibi bekleyen zamanlara
Yalnız Gölgeler..
Gün..
toprağa düşen çığ gibi,
şafağın kızıllığını içmiş
Yaşam bazen acıdır düğümlenir içinde damlalar
Çaresiz kalırsın ellerin avuçlarında erir
Kaçan kıvılcımlar sarar bedenini
Hiçbir durakta indirmez bindiğin otobüsler
Çaresizlik akar şah damarlarına
Koş
Savuruyor beni günler eğilip yerden
Toplayamıyorum parçalarımı
bir tanesini toplarken
Bir tanesi kopuyor
Koşuyoruz zamanın peşinden
Yetişene eyvallah
Uzak Düşlerim..
Ismarlayacağım seni gecelere
Öyle içimden ah çekeceğimki gözyaşlarımla
Sen yağmurla düşeceksin denizlere
Gün ağarırken yad olacaksın kulaçlara
Gökyüzüne bakıyorum..
Elimi salladım görmedin beni
Karanlığa yenik düşmüş yıldızları sayıyorum
Ne dileklere sarıldım duymadın beni
Gündüzlere saklıyorum..
Vakit Sensizlik
Sarmaş dolaş oldu akrep yelkovanla
Tam senin gittiğin anın yanı başında
Şimdi ağlar ömür geçen zamana
Sensizliğin saati vakit sensizlik
Vedasız..
Gönüllerde asılı duran saçakların
güneş görmemiş ışık hamlelerinde
hızla geçen bir ses vurgunu taşıyorsun
Dokunsam kıracaksın ellerimdeki
Anılar parçalanmış, yürekler bir hengâme
Zaman silinesi olmuş, kalpte yanar bir yare
Aynalar buğulu, söze dönmüş dervişin raksı
Gönül gözünden bakmak, gözlerinde ki rengi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!