30 yıllık bir boşluk.
Zaman bir ilaç derler, yaralarımı sarmadı.
Bu kalp senden başkasıyla, yeniden hiç atmadı.
Geceler sırdaş oldu, sabahlarım olmadı.
Yokluğun bir zindan gibi, aklım firar etmedi.
Masum bir rüyaydı, kabusa döndürdüğün.
En başında anlamalıydım bu aşk gereksiz.
Çok düşündüm, bende neyi sevebilirsin?
Güvenmediğim ilişkinin sonuçları belirsiz,
En acıyı tattırdı, çekip gitti şerefsiz.
Yalanlarını dinlemekten sağır oldu kulaklarım,
5 senedir tek bir satır yazmadım,
Öldüğünde kırdım kalemi.
Şimdi ne anlatayım?
Kırık kalp nasıl düzelebilir?
Toprağını gözyaşımla suladım,
Saatler durmuş gibi,
camda ayın yorgun yüzü asılı.
Sabah olmuyor,
çünkü içim karanlığa satılık.
Sokaklar sessiz,
Unuttum kendimi bir rüyada gibiyim
Zaman geçiyor ama bana değmiyor.
Herkes bir yere yetişiyor sanki,
Ben hâlâ aynı yerde bekliyorum.
İçimde derin bir sessizlik hâkim,
Söyle neden gelmedin, kanadın mı kırıldı?
Hangi diyarın dalındasın özlediğim
Çok bahar geldi geçti, yuvan dağıldı
Hangi diyarın bağındasın düşlediğim
Sığınacak bir kuytu bul kendine
Parayla pulla dost kazanılmaz,
Gerçek dostun pazarlığı olmaz.
Her gülen yüze sırrın denmez.
Kötü günde maske düşer, yüz kalmaz.
Dost dediğin gölge gibi peşinde,
Sensizliğin dumanı keser nefesimi
Beni sensiz bırakanda yine benim
Mart bu kez arkandan baktırdı
Unutumam ki senle geçirdiğim seneleri
Yeni bir şair yaratamazsın
Dahiyane bir fikrim var,
Aynı kaderi paylaşmalıyız.
Amiyane tabiriyle, ikimiz bir olmalıyız.
Ne zaman düşsek, birlikte kalkmalıyız.
Bırak dünya konuşsun; biz susmalıyız.
Zamana fırsat tanımalıyız.
Bu yalnızlık daha ne kadar sürer?
İçimde bir şeyler ölüyor günden güne.
Benimkisi ulaşamayacağın türden bir dert,
Mecnun çölünde benden rahat.
Kavuşmak seninle bir köşe kuytuda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!