Sefil Selimi Şiirleri - Şair Sefil Selimi

Her kişiyi sev,
Kırmamaya bak,
Makul söyle sav.
Yormamaya bak.

Deren derilmiş,

Kıyamet kopuyor deseler bile
Mahşer yerlerinde ararım dost dost
Tenimi kabire koysalar bile
Sorgu sualciden sorarım dost dost

Geceden gündüzden zamandan andan

Gümrah kaynak,
coşkun göze
Selimizdir Kızılırmak.
Hayat verir saza söze,
Dilimizdir Kızılırmak.

Erenler coşup da Sema ederken,
Mevlâna meyini sunar Konya'da
Salikler malikler önderler varken,
Her ilmin ışığı yanar Konya'da.

Evliya enbiya üç ile beşlar,

Ali kimdir, Muhammed kim,
Dersen aç ta Kur'an'a bak.
Hak binaya olmuştur him,
Kemiklerle derine bak.

Vücut hakkın şamdanıdır,

Kur’an dile geldi, ayet seslendi
Yer gök tasdik etti bir Muhammed’i
Ruhlar bedenleşti fertler hislendi
Güneş tavaf etti nur Muhammed’i

Buraklar emrine oldular hazır

Hakaret sanma,
Yetiş ki kurtar.
Sırtını dönme
Katış ki kurtar.

Ne diyorum duy,

Köyümüzde ne var diye sorarsan,
Yeygisiz, geygisiz üzgün pek fazla.
Sınıkçılık öğren kırık sararsan,
Döğüşten, çekişten ezgin pek fazla.

Aç kalanlar akşam sabah yel yutar,

Riya kin yalan
Ölse rahatız.
Şeytanlar talan,
Olsa rahatız;

Her kişi hazır,

Nasıl bir âşıktı derseniz eğer,
Pirden destur almış Ruhsatî Baba.
Kıymetini bilen azmış meğer,
Dünyaya bir gelmiş Ruhsatî Baba.

İlâhi varlığın sır tutmuş kabı,