Sedai Kavrık Şiirleri - Şair Sedai Kavrık

Bilsen nasıl kahroldum,
Duyduklarım doğru mu!
Çok merak ediyorum,
Sahiden unuttun mu!

Öldüm öldüm dirildim,

Sen de benim gibi böyle her akşam,
Mazimizi anıp ağlıyor musun?
Canlanır yeniden tüm yaşananlar,
Albümlere bakıp anıyor musun?

Ayrılık yok diye yemin ederdik,

Sanma ki açarım hoş geldin derim,
Kapım çelikten bir duvar olacak.
Kalbime açtığın yaralar derin,
Sanma ki o geliş affın olacak.

Bu kadar yılımı heder ettin sen,

Gelmiyorsun bitmiyor ki bu özlem,
Bir farkı yok hasretinin ölmekten.
Sabah akşam yollarını beklerken,
Sarhoş oldum göz yaşımı içmekten! …

Telefondan sesin artık yetmiyor,

Razıyım her cefasına,
Kaprisine her nazına,
Hazırım bin belasına,
Sarışın sevgilim olsa.

Bahar gelmese de olur,

Bugün de böyle geçti,
Yine sensiz ah yine.
Gülmedim sen gideli,
Ağlıyorum bak yine.

Avutmuyor gönlümü,

Ne saza ne söze hiç anlatmadım,
Kim bulabilir ki seni gönlümde.
Kimseler görmesin diye sakladım,
Bilinmez bir yerde sırsın içimde.

Bir ben biliyorum gizli yerini,

Anlatamam bu duyguyu,
Anlatamam ne söylesem…
Bir yanda mehtap ve deniz,
Bir yanda kollarımda sen…

Gözlerime bakıyorsun,

Delice sevmiştim gönülden seni,
Her şeyimdin benim şimdi el oldun.
Sanma ki yeniden seveceğimi,
Bırakıp giderken bana mı sordun?

Af etmem ne kadar yalvarsan boşa,

İkimizi tanıştıran,
Gönlümüzü buluşturan,
Sevgimizi oluşturan,
Bu şehri seviyorum.

Parkında buluştuğumuz,