“Zorla güzellik olmaz! ” dememişler boşuna,
Yapmalısın işini gitmese de hoşuna;
Yanlış yaparsın, inan, bırakırsan yarıda,
Asla önleyemezsin, diş kırarsın darıda...
Ne kadar sakınsan da bir çöp batar gözüne,
Kimsin, nesin, kime hizmet edersin
Bilmiyorum; inan, tanımam seni.
Mutlu olacaksan zarar veresin;
Havla, ısır hatta parçala beni!
Dağdan inip bağı talan edersin;
Kadrimi ararım, karnımı değil;
Bir yudum suyunu bile istemem.
Kurgular kurarak üzme kendini;
Aramam bir daha, boş ver sen bana!
Vefayı ararım, sefayı değil;
Millî, manevî ve etik değerlerle coşuyoruz;
Kutsal değerler uğruna hep birlikte koşuyoruz.
Bize bizden başka dost yok, bunu iyi biliyoruz;
Dil, kalp, dimağ müsellesi ile Hak’tan diliyoruz;
Zorda bırakmasın bizi, hakikati görüyoruz.
Ağlama duvarı oldu bir yazım
Ötüştü bülbüller çaldıkça sazım
İnledi nağmeler, kalmadı kahrım
Edepli kalemler hepten baş tacım.
Aynıyla insandır üslûbu beyan
Dili güllü olamadım, bundan böyle de olamam;
Yalakalık yapamadım, canım çıksa da yapamam;
Kötüleri hiç tutmadım, servet verseler tutamam;
Yalancılık, haksızlık ve zulüm bende barınamaz.
Belki ‘yok’ denecek kadar dostum vardır ya da yoktur;
Bize zeki değil, akıllı gerek;
Aklını kullanmak hiç de zor değil…
Tembellik sineye işlemiş olsa,
Yine kurtarırsın, kafanı yorma...
Velev ki bardağı dolu göresin…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!