Schiz Şiiri - Salih Karaaslan

meleklerin ağladığı bir andı,
bir ana rahminde,
karanlık bir zamandı..
ve kin doldu gözlerine,
gözleri; büyüdü gecenin
oluşmamış elleriyle;
kendini boğdu cenin..

Yapraklar intihar etmisti tutuntuğu dallardan
Hepsi yola serilmisti; cansızca yatıyordu....
Çıkarmışlardı sonbaharı kahverengi masallardan,
Güneş; ufkuma, karanlık katıyordu...

Bende delirdi gece...
Bende delirdi saat;
Şizofrenim; soru sorma! !
Veremem izahat....

Yine içime düşer;
Yok bir şeyin endisesi;
Sivrildikçe keskinleşir,
Bir çemberin kösesi.

Her sey göz yanılgısı,
Hersey: sanrı
Neden almaz ruhumu;
Aklımı alan tanrı?
--
Aç kurt gibi atladım üzerine
kahkahalarla parçaladım sessizliği

koptu kapıların kolları
koptu masaların ayakları...
kestim kilidin dilini
heryer kan revan içinde..
dik dik bakıyorlardı;
çıkardım çekmecenin gözlerini..

Bende delirdi gece...
Bende delirdi saat;
Şizofrenim; soru sorma! !
Veremem izahat....