Sandra Şentürk Şiirleri - Şair Sandra Şe ...

Şehirlerin yıkıldığı bir zamanda
Gel !
Gel yani başıma....
Çök dizlerinin üzerine işte orada...
Çök ! Çekinme dök gözyaşlarını...
Eğer gelirse gözlerinden bir yaş

Saklanma o maskenin ardında…
Kaçıncı yüz bu, kaçıncı suret?
Nasıl kaçar insan kendi vicdan aynasından?
Beni orada görünce nasıl paramparça ettin o camı?
Ellerin kanamadan kırdın aynayı
Benim gönlümün kırılmadık kemiği kalmadı.

Bir vedaydı bu yağmur kokan bir bahar mevsiminde
Bir veda ki kelimelerle anlatılamayan...
Cümleler kifayetsiz,öyle boş ve öyle ıslak ki sokaklar
Düştüğü yeri yakar mı bir kıvılcım ?
Oradaki saadeti o masum ama dünyalara değer tebessümü soldurur da
O baharda çiçekler döker mi yaprağını koparmazsan

Zamanın ötesinde bir sen vardın birde ben..
Sen bana hayatı sevdiren, şen şakrak, acılarla bile dans eden deli dolu ; yağmurda ıslanmasını seven çocuk ruhlu bir kadın
Ben ise rotasını kaybetmiş denizin ortasında kalmış bir kaptan
Uzaklardan bir yerde yoluma görünen güzel bir ada sakin ve huzurlu...
Mutlu insanların yaşadığı bir sahil kasabası
Sokak sokak gezdiğim sen ve işte sen oradasın

Şimdi çiçekleri düşünüyorum.
Zambak çiçeklerini
Şu senin çok sevdiklerin var ya hani
Bana benzettiklerin
En yüksekte ıssızlıkta açan çiçekleri

biliyorum duymak istediklerin bunlar degildir
o yuzden zafer saymistim zamansiz gidisini
oyle ya sen ondokuzunda koca bir kadindin
oysa ben seni tum yalanlardan daha cok seviyorum
zooor, zor kadere emanet ettim seni
sen benim kor dugumum