Sandra Şentürk Şiirleri - Şair Sandra Şe ...

Farzet ki bir kelebektim hayatında
Omuzlarına konan ...
Yirmi dört saatlik ecelini bildiği halde
Yine senin etrafından ayrılmayan...
Hayatına ışık olmaya çalışan...
Ve sen

′′Seni sevmeye hazır olmayan insanları serbest bırak
Bu hayatında yapacağın en zor şey.
Seni sevmeye hazır olmayanlara sevgini vermeyi bırak.
Değişmek istemeyen insanlarla zor sohbetler yapmayı bırak.
Varlığına önem vermeyen insanlar için görünmeyi bırak.
İçgüdülerinin etrafındaki herkesin iyi dileklerini kazanmak olduğunu biliyorum, ancak aynı zamanda zamanını, enerjini ve akıl sağlığını çalacak dürtüdür...

Milletteki vazgeçilmezlik havalarını anlamam mümkün değil; nasılsa ben mesafe koysam o koymaz ben yazmadan o yazar illaki bana ihtiyaç duyar . O öyle değil canım benim beni gerçekten tanımış olsan bilirdin ; ben yedi senedir hayatımda olan onsuz nefessiz kalacağımı düşündüğüm adamı tek bir kalemde hayatımdan silmiş bir insanım size mi acırım? Size mi ihtiyaç duyarım cidden ? Tek bir hatada bendeki kaleminizi kırarım! İntikam alan bir yapım yoktur en fazla benim iyiliğimden mahrum bırakırım sessizliğime gömülür kabuğuma çekilirim hayatımdan çıkıp gidenin de sağ olup olmadığını bile merak etmem işte öyle bir insanım! Hatir hatrimin sayıldığı ana kadardir bende sonra ne hatır kalır ne minnet .
Birde arsızca ardımdan körün vefası gözü açıldığında kırdığı bastona kadardır diyorlarmış. Sizin vefaniz olsaydı benim sadakatim sonsuzdu zaten hatır bilen bir insan olduğum için bu vefasizliklari anlamakta güçlük çekiyorum. Nankör dedikleri günden beri ben kimseye eyvallahim olmadı kimseye minnet etmedim ben ...
Ama gidişleri bile bana hakettiklerimin hakettiklerimi düşündüklerimin yanında ne kadar az kaldığını öğretti. En azından bundan sonra hayatima ya yalnız devam edeceğim yada kaliteli insanlarla ....
Ancak yalnız kalmamak uğruna hayatıma saçma sapan hiçbir insanı kabul etmeyeceğim kendime sözüm var ....
Benim zirvede gözüm yoktu ki siz aklıma soktunuz . O yüzden kriterlerim ;arayışlarım değişti. Bugün ki ben dün ki olsaydı; değil sizi hayatıma almak sokakta yanımdan geçseniz dönüp selam bile vermezdi . Çünkü değerimi düşürmezdim çünkü benim gururum herşeyden değerli çünkü ben değerliyim çünkü benim sınırlarım var çünkü benim o duvarlarımi örmem boşuna değildi ama uğruna da yikmam hiç olmadı....

" Ne zaman birdaha görüşürüz?" Dedi.
" Kırmızı kar yağdığı zaman" dedim.
Gözlerindeki yıldızlar yere düşmüş gibi yüzüme baktı öyle; anlamıştım; bana söyleyecek çok şeyi olduğunu ancak artık iki kelam edemeyecek kadar zihninde belki de kalbinde bizi o kadar bitirdiğini... Belki de geçen vakitler yormuştu onu ; beni bekleyerek geçirdiği o zamanlar... Ne diyebilirdim ona ? Öyle söylemek zorundaydım bilmiyordu belki de o da anlıyordu beni ; görüşürüz desem muhtemelen yalan söylemiş olurdum ; ne de olsa artık onunla aramızda yalanlar yoktu ; yalanı geç ; doğrular neydi bile bilen yoktu.
Aramızdaki herşey bittiği zaman; birbirimizi kaybetmemek uğruna birbirimize söylediğimiz yalanlarda bitmişti. Beni kaybederek o mu kazanmıştı mutluluk dolu bir yaşamı bilmiyorum; yada ben onu ömrümce hayatımdan silerek ne kazanmış olabilirdim hiç bilmiyordum. O an düşündüğüm tek şey; oradan çekip gitmekti ; ölen hatıralar dirilir miydi ki aramızda ? Biz iki yabancıdan ötesiydik onunla ; birbirlerine yüz binlerce kez veda eden iki ölü insan ve en çok kimsenin bilmediği; duymadiği ruhların derinliklerinde...
Belki de ; Tanrı bile istemiyordu onunla birdaha görüşmemizi ; öyle ki son buluşmamiz bile binbir türlü aksilikler sonrası olmuştu. Birsürü engel ; birsürü yollar ...
Hiçbir yol varilamayacak kadar uzun değildi elbet ; ruhların yolu birbiriyle kesişseydi evvelden...

Gel bahçeme bak..
Benim çok güzel çiçeklerim var
Hepsi de birbirinden güzel
Çiçekleri sever misin bilmiyorum
Benim emek verdiğim üzerine titrediğim çiçeklerimi..
Gözyaşlarımla suladiğım toprağını

Karanlıklara karanlık ekledin sen şimdi...
Kalbinin aydinliklarinda bile karanlık arıyorum artık
O karanlık aydınlığından daha samimi daha sıcak geliyor neden bilmem
Aydınlığın bile karanlık bazen
Korkuyorum sendeki aydınlıktanda karanlıktanda.

Sana veda etmek ne zor
Ne zor olmadığın bir dünyada yaşamak...
Bilsem kalplerimiz mi soğudu birbirinden
Aramıza kimin duvarları girdi ?
Bu hayatı seninle yaşamak isterdim korkusuzca
Seni bu kadar hızlı değil

Alıştım birkere şu mutluluğa
İçmişim kana kana ; düştüm sarhoşluğa
Meğer o güneş bir yalanmış
Ne şefkati ne de vefası varmış
Yağmuru bile sevdim o bilmiyor
Bugünde güneş battı

Íçimde çığlık çığlığa kelimeler...
Sevilmedin diye yüzüme çarpa çarpa...
Sana ördüğüm duvarlarin içinde kaldım ...
Bu nasıl bir mahkumluktur bilmem ki...
Sevmedin diyorsun belki de...
Sevmeyen insan en başında arkasını dönüp gitmez miydi ?

Madem babam gibi sevmeyecektin
Neden girdin hayatıma neden ?
Üzülme , bak ben hiç üzülmüyorum
Sen üzül yada ,beni kaybettiğine yan sonsuza kadar!
Ben sevgi masallariyla o kız çocuğunu uyutan riyakar birini kaybettim
Sevmek nedir bilmeyen ....