Yediyüz metre dipte saklı bir bahçede
Adı şanı Kağızman ya da Narinkalede
Bin bir dertle Hıfzı eser o bahçelerinde
Eşlik eder şairler ve ozanlar da zevkle.
Yeşerir insanı güzelliğinde doğanın
Bu deryada bülbül gönle hanüman
Öyle ki dünyada gül ahengi kuran
Geceyi gündüz gündüzü akgündüz eden
Ruhunu okuyup gül bağrında gül eden
Geçmişe ayna geleceğe ışık tutan, yol olan
Ah edip ağlasa kim onu sorar
O bahtsız gönlüne hüzünler dolar
Gözlerindeki ışık sanki tarumar
En güzel şarkısı bağrımı dağlar
Verilmiş kararı; dünya hep zarar
Can evimde sonsuza kadar yayılır sesin
Her cemalini gördüğümde içten içe eririm
Kaderimdir bakınca bahçende kayboluşum
Gözlerin, o gözlerin, gözlerine bile bakamam
......................................................................
Ağlıyor büyükler bebeler gibi
Süt diye süt diye bilmeden gayri
Farkında değiller olup bitenin
O çağın geçti bak sütçü sen oldun
Ayıptır ağalar yapmayın böyle
Uyumayı sevmezdi gece olsun istemezdi
Lakin ömrün bir kısmı böylece gelip geçti
Hayat yolculuğunda ayık kalmak imkansız
Karanlığı unutmak mucizeydi, bu dünyada
Yutan fikir tünelinde düşüncede derinleşti
Yediğim ekmeğim aşım sahibimsin
Yaşamlarla nişanım yoldaşımsın
İçinde hep yattığım yatağım yorganımsın
Özümdeki sırdaşım işlenmiş tarihimsin
Kollarımda güneşim hayalimdeki ayım
Onurluydu ailemiz, biz ve büyüğümüz
İnsanlık, sevgi,bilgi, görgü saçarlardı cömertce güneşlerimiz
Gurur duyardık onlarla biz
Onlarla paylaşır güler eğlenir yaşardık hepimiz
Bir ağırlık bir zevk bir de tat taşırdı o günlerimiz
Karanlık ve sonsuz derin
Bilinmez himmetiyle gizemli
Gönül deryamın suyu ol!
İçinde hayallerimle yüzeyim
Yüzeyim de abıhayat bulayım
Öyle sarki susamış benliğimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!