Salim Erben Şiirleri - Şair Salim Erben

Hıçkırıp ağladım sarılıp sana
Gözyaşlarım döküldü yanağına
Son gelen sen oldun konağıma
Benim dünyam sensin kızım

Derdimi kederimi sormazsın niye

Gidişin hala düşlerim de saklı
Her aklıma gelişin de
Bir ince sızı başlatır yüreğim
Boylu boyunca uzanır gönlüm de

Yakar içimi kimliksiz bir alev

Vahşi Sevgili

Nasıl ki kalbin sende ise
sende öyle bendesin
Bir dakika bile aklımdan
Çıkmayan vahşi sevgili

Beni avuttuğun yerden geliyorum
Hatırlatma kendini

Burası son durak dediğin yer
Çok iyi biliyorum

Şehir hayatı uymaz bize
Köyde doğduk yaylada büyüdük
Mum yerine çırayı gördük
Çıplak ayak dikenli yol yürüdük
Tozdan dumandan yılmadık
Yazları yayla

Bak ki unutma gönül sayfana
Anılar tazelensin hatırladıkça
Görmezsen ola ki o kalabalıkta
Yine de beklerim kara gözlüm
Bir sabah sonbahar yağmurunda

Karanlığa beyaz benekler bırakan
Küçük sedalılar sevgililer vardı
Yüreğim telaşsız gönlüm ferahdı
Yasak sevişmelerim asla olmadı

Esmerim teninde beyaz güller

Zamansızdı o perçeminde ki
Açan güller

Bilmiyorum sensizliğin adını
Yılların unutturmadığı tek kadını

Sende gururluydun
Ayrılırken
Dolmuştu gözlerin birini
Sorarken
Sende biliyordun olmadığını
Ama neden inat etin neden

Bulsan yolumu karanlıklar da
Çıkıp gelsen dağlara
Gece kuşları cırcır böcekleri
Hüzünleri toplar
Dumanı çıkmayan bacalar da
Buğulu gözlerin ıslaklığın dan