Bir yangın yeridir yaşam
Kömüre bulanmış bir akşam
Sobadan sızan gazdan
Bir kuş gitmiş yuvadan
Bir yangın yeridir dünyam
Bana kendinden bahsetme
Aynaya bak görürsün
Karşındakileri bakışınla ezme
Mezarına her kez beraber yürüsün
İyisi mi akıl verme garibe
Garibin parası olsa kıskançlıktan ölürsün
sessiz bir liman vardı rotada, ne çok fırtınalardan geçti bu taka rüzgarları arkasına ala ala, bu rotada demir atmak mümkün değildi her tarafta fırtınadan arta kalan bir yara, uzak diyarlara açılmak yıldırımlarla çarpısan dalglarla kırık yelken direkleri ile parça parça, bu son yolculukta son kez uğrayacak sensiz bir limana kırık dökük çürük bir mendereğin bulunduğu eski kumsala
Bir kumsalda tek başına yalnızca gözyaşı ve dalgalar vardı arkadaş. Kum taneleri tuzla birbirine yapışık yanyana yalnızdı. Dalgalar ağlıyordu sahilin haline. Kayalıklarda martılar vardı avını bekleyen bu yanlız kumsalın sinsi avcıları.Ağlayan dalgalar hemen siliyordu Aşıkların isimlerini yazdığı kumlardaki sevgiyi. Evet bu kumsal sadece yalnızların ve avcıların kumsalıydı. Balıkların aşklarını martılar engelliyordu
Bir sigara yaktı arkasını dönerek
Bir duman yükseldi yavaşça göğü delerek
İç çekişleri vardı göğsünü şişirerek
Üstüne ilişmiş kokusunda sindirerek
Parmak araları sararmış nikotinden süzülerek
Şimdi cinayet işlenecek kül tablasında ezilerek
Hani paran yoktur ekmek almaya
Gücün yoktur ayağa kalkmaya
Yaradana sığınıp bütün dualarında
Hep istersin köküne güç verecek maya
Hani Yaradana söz verdin ya
Gözlerimi kapattım bir anlık
Yorgun yorgun düşlerimde ayrılık
Dudaklar konuşmaz yüzüm asık
Korkutmaz artık beni hiçbir karanlık
Yürüdüğümüz sokaklar soğuk artık
Tapınaklarıda muhteşem odalar
Daha büyük putlarda villalar
İnanmazsan dostum işte burdalar
Etrafında dolaşıyor bütün putlar
Kul değil artık onlar
Her gün ben yaptım ben ben diye diye
Biri çıkar yaptıklarıyla hep övünmeye
Param arabam altınım ve evim diye diye
Yürür gider etrafındakileri eze eze
Ve bir gün gelir felek aman diye diye
İnanıyorum sözünü içten verdiğine
Madem ki sen sadıksın sözüne
Unutma söz bozulur her zaman kendine
Ve insan kendi kendine verdiği sözü tutmaz her seferde
Sanma ki kendine verdiği sözü tutmayan
Bir kılıç gibi sözlerim kınından çıkmaya hazır
Her zaman sözde düelloya hazır ve nazır
Yağmalanmaz yüreğim herkezden cesur
Kelimelerle savaşmaya tam teşebbüs hasıl
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!