Şimdi yürümeli sokaklarda biz!
Ve ıslatmalı yağmuru...
Biz yağarken yağmur,
Kan ürperiyoruz ya hani!
Bilmez bunu nice canlar!
Sosyalizm yoksunu yürekler,
Tiryaki karartılarla başladı
bu zulüm ve de yasaklar
İnsanı âlimken deli eden,
Dud yaprağına muhtaç eden bizi
Adem ile Havva'dan da daha önce
sarılan biz, bir ekmeğin ucundan!
Soluduğum nefesmiş o
Suretimle uçup gitmiş
Oysa saflığımız vardı
Duygulara yıldız bırakmış
Esen bir yelden işittim
Ceketim üzerinde kalmış
Gitmeler kaldı şimdi sende,
Söz gelimi falanda değil,
Yüreğinden somurulmuş kelimelerini,
Arapça bir ezgiyi ince bir gırtlakla,
okur gibi söyledin.
Daha dün killeşmişti hamurum sana,
Geceler ne kadar kararırsa, iyi!
Şaire güneş o hâl bakar sevgili
Gitmişliğinin unsurumudur ki,
Çocukluğum gözlerimden damlar...
Yolun sırtındaki pürüzlere benzer bedenim
Çok kez koşarken çelme yemişimdir ansızın
Pervaneler biçmiştir; hâtırâları, hatırları!
Cariyelerin çığlığı durur tasımda
Duyulmaz savaşların gözbeğinden damlar o,
O çocuk gülüşler..
Çırılçıplak yazayım istedim
Yatakta duruşun kadar saydam!
Kalmışlığını satır aralarına gizledim sonra
Bir anlık mutluluk sayıp,
Heder olmasın diye bu satırlar...
Sevinç ünlemi yoksunuydum
Tek bir renk seçmiştim oysa ben,
Gökkuşağını bilmeden...
Kancık gülüşlerden uzaktı,
Annemin büyümeyen çocuğu...
Bir gemi misali yanaşırsın
Son limanım dersin istemeden
Gelmez olunca beklenen, aldanırsın
Beklersin bencilce sen, onu hiç düşünmeden
Kadere karşı koymak için durursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!