Şakir Kocabey Şiirleri - Şair Şakir Kocabey

Devasız yağmurların vardı senin Bilirim.. Hep beni kanatan! Bilir misin sen.. Hırçınlığınla dokurdun yüzüme, İlmek ilmek! Pervahsız yalanları.. Tüm saflığınla dokunurdun sonra Kimsesiz bakışların ayaz yemiş! Dahası şu ki! Çocukluğun damlardı sanki gözyaşlarımla.. ve kifayesiz kalan acılarım susardı Buz tutan kafiyeler erirdi dudaklarımda ve ben yine sana kanardım! Çocuktum işte anla.. Yakamı ıssırtıp diktiğin gömleğim! Hâlâ durur.. Dişinle sıkıca tut derdin bana, Batıl bir inançmış, Hırsız olurmuşum.. İşte böyle garipliklerinle sevdim seni.. ve bir el uzandı çok sonra.. Bağrıma! Tutacak sandım bıraktı.. Yırtılan gömleğim kalsaydı keşke! Kalp sökülüp alındığı yerden, Uçurum sancısı bir korkuyla, Düşmeseydi ellerinden yere.. Düşmeseydi elden ele... Hoşça kal sevgilim hoşça kal...

Soytarılara küfür etmek, bazen en fiyakalı edeptir!
İster hayat olsun bu sövülen,
İster hayatını dar eden..
Söv!
Lâkin her şeyden evvel şunu bil ki,
Kırılmışsın sen!

Alkol kötüdür derler!
Her şey onun gibi olsa
Sen bırakmak istesen,
O bırakmasa seni...

Yazılanların adı oluyorsa övünç diye
Kalemimi kırarım, küser susarım
Feryad ederim, yüreğimi döktüm diye
Darılmam yine kimseye,yırtar atarım
Kızarım, kendi kendimi ele verdim diye
Yazmam, söz derim kendime içimde yaşarım

Niye bugün!
Ağlamalımıyız!
Ağlamamız mı gerekiyor...
Bize dört mevsim bahar!

Eğer ağlanacaksa!

Küsürlü sevdalarımı yıkıyorum artık ellerinle,
Söylesene hangi dünde kaldı sevdalarım seninle...

Unuttuğum tümcelerim oldular vakit sen iken,
Kördüğüm oldular çeyiz sandığında tüyleri diken diken...

Sessizliği,
Sigaranın hışırtısından anlarsın da,
Yalnızlığı anlayamazsın...

Kısık gözlerimin kapı aralığında sevmiştim seni
Kürtaj mahallinde dokunaksız korkularla öpmüştüm,
Ten sığınağım dudaklarını...

Çok zaman geçti...

Bardağımdaki rakı buğusunda gördüm dün bakışlarını,
Müstakil yüreğime titreyerek düşen o kiralık yakarışları...

Kalp sahibinden satılmıştı oysa bir damla gözyaşına...
Evin önündeki asma ağacı ve çiçekler, artık suya hasret değiller...

Az kalsın gırtlaklıyordu kalbimi Lekesiz elleri sanki! Gazeller dinletecekmiş... Peki ya bu direnme niye! Martılar bile bir simite tav olmuyor mu... Güçleşen anlam kalabalığından arın Arın yüreğim! Senin bedenin başka ruhlara gebe Artık kabuleyle... Bir hamlede can çıkarsa şanslısın diyorlar! Seni belli ki melek sanıyorlar! Ve ben iç sesimle sevişirken yalnız sayılıyorsam, Ve ben kendimi cehenneme bile yakıştırıyorsam! Sen de! Kendini yargıla Tanrıya bir iyilik yap... Sevgi dağarcığın gelişmeden, Bil ki darağacın kimseyi iplemez...