Şairül İslam Yunus Kokan Şiirleri - Şair ...

Azrail gelir,
Ruhu alır.
Ne adın kalır,
Ne sanın kalır.

Mal, mülkünü

Hak olmayınca söz,
Atar hemen beniz,
Yalan bilmez hiçbir göz,
Allah dostu bırakır iz,
Gel, aşkla dolsun öz!
Ne beklersin ey Deniz?

Ben Hakk’a döndüm yüzüm,
Mevt visal,
Ölüm düğün.
Ne diye olsun hüzün?

Nefer emre tâbidir,
Kalp komutandır ey insan!
Mutî neferleridir,
Gözler ve lisan.

Şol nefis ki ne güzel bir araç,
Kimi hakka, kimi batıla aç.

Kim dedi sana nefsini buz gibi dondur?
Erit nefsini, ona toz kondur!

Ey nefsim!
Sözlerime ey nefsim diye başlamam,
Tevazudan değildir bilesin,
Zira sen emmaresin,
Daim tenkit edilmelisin,
Hakkın övgü değil,

Topluluk içinde nefislerini medh ü sena ile ananlar,
Yalnız kaldıklarında bila mecbur nefislerine taparlar.

Dediler: “Riyazetle nefis ölür mü?”
Dedim: “Hiç düşman geri çekilmekle ölür mü?”

Nefretin misali bir çöl,
Kupkurudur, kurutur gör!
Muhabbetin misali göl,
Hiç çöle benzer mi gör!