İlmin özü hakikatte iki kelime eder,
İhlâs kömürü elmas eder,
Riya elması kömür eder.
Âlimin ilmine,
Tebliğdir şükür.
Zalimin zulmüne
Korkma tükür!
Vermişse Allah bir kuluna ilm-i simayı,
Bir bakışta anlar yürekteki davayı.
İman bir nur olur,
Kabirde yoldaş olur.
İman bir nur olur,
Herkeste farklı olur.
Mümine yakışan,
Bir güler yüz
Ve bir tatlı söz,
Budur imandan öz,
Kibir denen illetse,
Olur taşıyana köz.
İman çıplaktır,
Elbisesi takva,
Ne güzel zinet,
Bu elbisede hayâ.
Mahlûkat âyât,
Eşsiz ilânat.
İmansız hayat,
Her yaşta bayat.
Ey hayâ etmeyen yüz!
Ve ey ağlayamayan göz!
Bil ki var bekleyen bir köz.
Yazmadım, yazdırıldı
İman için,
İslâm için,
Gül kokan bülbüller için,
Yüreklere kazdırıldı.
Ey sen âmil!
Bil ki tahkikle elde edilir,
Şol iman-ı kâmil.
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.