Ey insan!
Bak kendine!
Ve gel kendine!
Eldivenin yapanı olur da,
Elin olmaz mı?
Gözlüğün ustası olur da
Görsem ki bir insan beni övüyor,
Sanki beni dövüyor,
Öyle ya…
Allah’tan gayrısını ne diye övüyor?
Ey gafil nefsim!
Nedir senin değerin?
Bilirim yara derin.
İnsan isen ederin,
Bıraktığın eserin.
Bak sana insaniyet gibi bir nimet verilmiş,
Çiçekler dünya hanene halılar gibi serilmiş.
Her kime verdiysen layık olduğundan fazla değer,
Bir gün gelir elbet seni buna pişman eder.
Ey nefsim!
Bilenden korkma!
Bilmediğini bilenden korkma!
Bildiğini bilmeyenden de korkma!
Lakin bilmediğini bilmeyenden kork!
Zira insanların en şerirleri onlardır.
Önceden insanların kanatları olmadığını sanırdım.
İnsanların kanatları yüreğindeymiş, sevince anladım.
İnsanlığın öldüğü toplumda,
Yalnızlık tavan yapar,
Çocuk anneden, anne çocuktan kaçar,
İşte asıl kıyamet o zaman kopar.
Kibiri vakar,
Tevazuyu zillet sananlar,
İşte onlardır insanlıktan,
Nasibi pek az olanlar.
Ettiği zulmün,
Farkında olmayanlar.
Ey insan!
Sen iman ve küfürde
Özgür olduğun gibi
İbadet ve fıskta da
Özgürsün elbet
İrade senin,
-
Yasemin Can
-
Seher Küçükbıçkıcı
-
Gamze Arslan
Tüm YorumlarDeğildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.