Neden herkes hep senin için ölürüm diyordu ki?
Oysa mühim olan biri için yaşayabilmekti.
Gel Bir ile bir olalım,
Yüreklerde taht kuralım.
Hakk’a gerçek kul olalım,
Hakka giden yol olalım.
Ne bir dua,
Ne beddua,
Bir kelam-ı fukara,
Rabbim her kim,
Ne murad ediyorsa hakkımda,
Dergâh-ı ilahiden,
Gitme dediğimi de nereden çıkardın?
Ben ki her zerremle sana hep kal demişim.
Birlikte tadalım özlemi,
Sensiz boğazımdan geçmiyor.
Seninle bir ömür bir an gibi,
Bir bahar sabahı gibi açılır,
Güneşin ilk ışığı dudağında.
Rüzgâr susar, hüzün gider,
Gözlerin bin çiçeğe dönüşür.
Gülüşünle yanar içim,
Nereden bilebilirdim
Seni bir ömür beklerim derken
Kelebeğin ömrünü kastettiğini?
Aşk ile gönüller yaptıkça yapacağız,
Biz dahi Allah’tan her geleni ettik tasdik.
Kıyamete dek eserlerimizle duracağız,
Batılın karşısında her dem dimdik.
Havalar çok sıcak buralarda,
Bir rüzgâr getir bana!
Essin senin gibi,
Her yanımdan.
Her şey tamam, bir sen eksiktin üç hecelim.
Yani aslında hiçbir şey yoktu şiirim.
Haydi, gel sen bir şiir tut içinden!
Ben en gür sesle okurum içimden.
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.