Adı aşktır,
Yol bu yol,
Kur’an yol,
Sünnet yol,
Yoktur başka çıkar yol.
Ne o kol,
Sevgiden kelimeler,
Aşk dolu heceler,
Bu yol visalde biter,
Bu yol Vedûd’a gider.
Büyüklük ne yaşla olur,
Ne de lafla.
Büyüklük takva ile olur,
Anla!
Dediler: ”Şu gözler biraz da uyusun.”
Dedim: “Kabirde kıyamete dek uyuyacak gözler dünyada ne diye uyusun?”
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Şiirlerimin atardamarlarından,
Sana doğru yürüyor her dizem, her kelimem.
Duygularını bağlayarak kalbinin kanatlarına,
Gelip oturmuşsun gönlümün tahtına.
Şiirlerle çizerken ruhunun resmini,
Çağrımız Kur’an’a,
Akıl ermez durana,
Selâm olsun duyana,
Bu davete uyana,
Hakk adını anana,
Aşkımızla yanana.
Bilsen ki karşındaki insan cahil,
Edersen onunla münakaşa,
Olursun sonunda gafil,
Bir iken iki olur cahil.
Çam ağacı gibidir sana olan sevdam,
Yaprak dökmez, tazelenip durur anbean.
Nasıl harp,
Nasıl bir savaştır Çanakkale?
Şu gelen ordulara bakın hele!
Geçmek için Çanakkale’yi,
Son sistem donanmayla
Geliyor düşman askeri,
Bak, şu belde Çanakkale!
Tekbir hâkim dillerde.
Bak, şu belde Çanakkale!
Tevekkül var gönüllerde.
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.