Ey ol deyince olduran!
Ey sol deyince solduran!
Gönlümü aşkınla doldur!
Ne dünya ne de ukbada soldur!
Varlığınla gurur duyarlar,
Sen’den gelene uyarlar.
Yoluna adanan kullar,
Rabbim aşkınla sarhoşlar.
Bir bakışın sıcaklığında erir zaman,
Gözlerinde kaybolur bütün şehirler.
Sen bir nehir, ben kıyıya vuran dalga,
Akıp giderken tutunurum sessizce.
Gölgen düşer yollara, ben peşinden giderim,
Biri var ki hep dua ediyor:
"Rabbim beni ona sevdir!" diyor,
Sonra olan yine bana oluyor
Şol gönlüme onun aşkı doluyor.
Özkütlesi pek ağırdır özlemin,
Çoğunu da azını da kaldıramaz insan.
Sen aşkın sultanı,
Ben şiirlerin feryadı,
Sen dualar sultanı,
Adın ana ana kendimden geçtim,
Meşrepler içinde ben aşkı seçtim.
Dediler: “Niçin hep ağlarsın? İnsan biraz da güler.”
Dedim: “Göz aşk-ı Vedûd ile ağlarken kalp güler.”
Hakk’a gerçek kul olmaktır,
Özgürlüğe yol almaktır,
Kendinden geçip dalmaktır,
Aşk kafesten ayrılmaktır.
Gözlerinde bir sevda saklı,
Rüzgârlar eser usul usul.
Çiçekler açar kalbimde,
Her bakışın bir ilkbahar.
Bakma, bakma
Müminin rıza-i ilahi olmalı ancak emeli,
Bu niyetle uzatırız her bir yana aşk kokan eli.
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.