Şair Engelliyasamak Şiirleri - Şair Şair ...

Sözcüklerinle sevdim seni, aşkını, nefretini, özlemini ifade eden
Ve benliğimin içindeki seni çıkartan sözcükler
Küçüklerdi, büyümeyi bekleyen
Bir not defterine ayak üstü imza atılmışçasına duran sözcükler
Sözcükler ağır, sözcükler kifayetsiz, sözcükler içimdeki sen.

Gönül İklimi

İbrahim’in ateşi bile sana duyduğum aşkın yanında köz olur
Kutsallığına bakamam bakarsam Miraç’a yükselen gönül kör olur
Dinleyemem sesini gök kubbeden yankılanır kulaklarım sağır olur
Aşkın içinde aşksın okuyamam seni okuyan diller lal olur.

Yazılan yazılardı onlar
Bir tek aşklar değişikti, gece yaşanan çığlıklarla birlikte acılar
Küfretmeler melankonik saatlerde içlim içlim iç çekişler ve sen....


Seni yeniden yazmaya başlıyorum artık çünkü kelimeleri aşka dönüştürmeye başladım

Her zaman gülümsüyorsun şair gülünmeyecek olaylara bile
Kimi insan deli der, kimi insan ise süper zekalı
Oysa bilmezler
Deliler kendini ifade edemedikleri için delirirler
Senin gibi...

Sustun bir daha konuşmadın, ağlayan yüreğimle
Ey aşkla sevdayla kutsallığına baktığım kadınım
Her tarafını seninle bezediğim düşlerimden
Gitme! Gidersen sinem taş olur, durur zaman
Yıkılır virane köşk misali bu adam.

B/akarken gözler anılara (g)azabın aklıma gelir
Acır şiirler yüreğim misali
Ağlar kalem
Kutsallık yok olur yazdığım yazgımda...

Bu korku başkaymış,
Ne ölüm korkusuna benziyor ne de cehennem ateşi korkusuna
Bir kalem yarası, bin kurşun yarasından betermiş ya
Şimdi anlıyorum ki bu söz, laf salatasından bir şey değilmiş
Korkuyorum işte...

Her Soluğum Aşkı Tefsir Eder

Gemlikte güzel olan her olguyu yaşayan bir insanım, o yüzden efsane oldum yani ölümsüz. Belki de engelli olduğumdan dolayı insanların hor görmesine alışkındım, ölüm bile güzel geliyordu çünkü bu anlamını yitirmiş dünyada yaşamak istemiyordum. Ve seni son kez hayal edecektim sana son kez şiir yazacaktım ve sonra kendi ıssızlığıma çekilecektim.
Sahildeki kayalıklara oturup bunları düşünürken geceyi bir kadının ağlama sesi yırtıyordu, irkildim. Bağırıyordu "Ulan bir hayali kahraman olalım dedim herkesin aşka, şiirlere, yazılara çücüğü sarktı'' diyordu ve ekliyordu; ''Gerçek hayatta bedenimi yatak odası malzemesi olarak isteyenler, şimdi ise aşk adamı oldular. Şiirler yazıyorlar hayali olan benliğime, gerçekte ise bedenimi bir kere versem hayallerini oluşturan ben ve şiirler bitirecekti çünkü erkeklerin aklı belden aşağı çalışır" diye bağırıyordu.

Erkeklerin iğrenç maskesini düşürmüş, gerçek yüzlerini görmüş bir kadın yürek acısı ile haykırıyordu.

Can çekişmelerle yaşadım hayatın içindeki seni
Can olmadan canan olamazsın ki
Hayatın izlerini canında mı g/izledin
Sen de benim gibisin o zaman
Acılara gülüp geçen
Sevinçli olduğumuzda g/öz pırıltısıyla güçlenen insanız.

Cam kırılmış, her yerde kırıkları var içimdeki şair bozuntusu
Ağlayan bir çocuk görüyorum yüreğimde
Aşk mı yoksa sen misin ağlatan bu şiirleri?
Bir yere mi gitmek, kaçmak ondan kurtulmak mı istiyorsun?
O zaman sana acıyorum şair...