Şafak Özışıl Şiirleri - Şair Şafak Özışıl

Düğüne bir gün kaldı

Ve çember gittikçe daralıyor

Daraldıkça

Hayat yaşam çizgisi
Sen onun talihsiz silgisi
Bir daha düşün
Can veren yüce mevlam sevgisi

Şafak Özışıl

Sen giderken
Yüzünün sıcaklığı ellerimde kaldı
Gözyaşlarının ıslaklığı dudaklarımda
Seni öperken

Silmedim,silemedim,kıyamadım

Temmuz'un 15'i
Sıcak gecenin sessizliğinde
Korku dolu gözleri,titreyen yürekleri
Ellerindeki silahlar ayakta tutuyordu
Yürekleri olmayan, çürümüş bedenleri
Kahpe Bizanslar

Yakamozlu akışı şevk ile haz katar
Dibinde ne isimsiz kahramanlar yatar
Ona gönül gözüyle bakamayanlar
Her gün bir kez daha kayıptalar

Şafak Özışıl

Elveda diyemedim
Sen yoktun
Gözlerim bomboştu
Belki birçok insan vardı
Ama ben yalnızdım
Sensizdim

Y ağmur’un habercisi rüzgar
A zılı bir fırtınaya dönüştü
G ökyüzü karardığında
M ehtabın kayboluşunu
U mursamaz görünsemde
R uhum karardı sen gidince

Yine yağmur yağıyor iliklerime
Yine sırılsıklam duygularım
Soğuk titreyişlerimde sen
Sen ise bende mesken

Olsada

Evlerimiz yeşil boya
Kız sevemedim doya doya
Döşüm bağrım parça parça
Daş döşüme vura vura

Şafak Özışıl

Bir başkaydın
Sen giderken
Gözlerin bir başka
Bir başka mutluydu
Yüzündeki mimikler