Nereye gidiyor bu insanlık
Sanki bir uçurum sonu
Sevgisizlik, saygısızlık
İşte budur esas konu
Paylaşmayı bilmezsen
Aşıkları düşündüren
Bir an hayata küstüren
Resimlerle geçiştiren
Kokulu mektuplara
Göz yaşları döktüren
Andıkça memleketi
Haydi gel
Dön yanlışın zirvesinden
Fayda gelmez sana
Kötü yolun kirvesinden
Yarasalar kör olacak diye
Bir ışık söndü İstanbul’da
Seni başka kollar sarınca
Mutluluk senin kahır benim
Sen başkasının olunca
Yaşamın anlamı yok
Arnavut kaldırımlarında
İlik ıslatan yağmurunda
İçime vuruyor karanlık
Kimseler yok sokaklarında
Üşüyorum ıslak pantolonumla
Isınamıyorum bir pencerenin ışığında
Kar demeyiz kış demeyiz
Boğuşuruz yollarda
Yoksulluk kanatlanmış
Uçuşuyor havalarda
Meydanlarda naralar
Bugün Anneler günü
Bütün gözler yaşlı bugün
Kimi mutluluktan,sevinçten
Kimi üzüntüden,kederden
Bugün Anneler günü
Güzel başlamıştı
Aşk yolculuğumuz
Heyacanla umutla,
Mutluluğa doğru
Sarmaşıklar gibi
Tüm güzellikleri
Bir seslilik bizim mekanda
Naralar karanlığın sonunda
Karşı kıyının ışıklarında
Yavaş yavaş yok olurken
Dibe vurmuş yakamozların
Sessiz kayboluşlarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!