Şafak söktü yazımdan sonra ilkleri almıştım hayallerime...keşkelerimden yeni bir başlangıç inşa edecektim...bir dokunuş olacaktı sımsıcak gülüşlerime, beni benden alan bir heyecan... öyle işte...
neydi bizi bağlayan?... sevgiydi benim dilim ve sana sürüklenen, sorgusuzca içten gelen sonsuz bir güven... bir annenin geride bıraktığı, kokusuna hasret kalan bir masum yüzde bıraktım sancılarımı, bir tutam özleyişe, sarılışa hasret giderek büyüttüm içimde ilk varlığımı...sahi; hangi geçmiş özlem saatindeyim?...
kimse şiir yazmamıştı bana... benim gözlerimden aşkı alıp, dokudun kendi gözlerine, harmanlandın, savruldun, içten içe ağladın, sevgiyi akıttın benim gözlerime... sahi; şiir saatlerinden arda kalan hangi buruk zamanlardayım şimdi...?
cebimde çocukluk ruhum… daha küçüktüm, umutlarım göğe sığmaz, düşlerim rüyayla eş değerdi… bilmiyordum hayallerimin ceplerimden taşacağını…küçüktüm ve ruhum maviyle süslenirdi…
güzel olan ne varsa hayata dair alırdım yüreğime, çiçekler susuz kalmaz, bedende ruhum ölmezdi… küçüktüm ve ölmemeliydi ruhum…
içim de biriken kötülükleri arabesk bestelerde dindirir, yine cesaretle yolculuğa çıkardım… bir sihirli değnek dokunur, “dile benden ne dilersen” ve istediğim olurdu… küçüktüm ve bitmezdi dileklerim…
kırık vedalar sarar aşkları
ölüm iner ansızın eksik ömrüme
eksik düşler, hüzünlü gülüşler bıraktın gözlerime
bildiğin gibi değil
son bir defa göreydim seni…
-
Adem Aydın
Tüm YorumlarTebrik ederim şiirleriniz herbiri birbirinden güzel yüreğinize sağlık